Od Peruna CD Fragonii

   Perun od razu podbiegł do swojej malutkiej i już wiedział, o co chodzi. Akcja porodowa się rozpoczęła. Basior jednak nie dał się porwać panice, zamiast tego delikatnie podniósł swoją ukochaną. Musiał przenieść ją do łazienki. Poród w wodzie to jedyne, co mu teraz do głowy przychodziło. Za wcześnie, cholera, za wcześnie. Wiedział, że woda zdecydowanie zmniejsza ból, a to właśnie chciał osiągnąć. Kiedy wanna zapełniła się ciepłą wodą do połowy swojej wysokości, nadal bacznie obserwował Fragonię. Skurcze już były regularne, bolesne. Perun nie miał teraz ani czasu, ani chęci, ani ochoty na badanie rozwarcia szyjki macicy, więc po prostu rozebrał malutką i wsadził ją do wanny, wydając jedynie krótkie, proste polecenie:

 — Przyj. 

Sam musiał zająć się wymianą wody, żeby Fragonia mogła rodzić w odpowiednich i czystych warunkach, jak na poród w domu. Kiedy woda przybierała szkarłatny kolor, wymieniał ją. W przerwach delikatnie gładził swoją ukochaną po dłoni. Słyszał jej żałosne jęki i piski, ale wiedział, że to nie jest aż taki ból jakiego mogłaby doświadczyć. Szeptał do niej, uspokajał, praktycznie cały czas. Ściskał dłoń dziewczyny, instruował jak oddychać, co akurat było w tym momencie bardzo ważne. Perun totalnie stracił poczucie czasu, odmierzane tylko wymianami wody. Był zmęczony, ale nie poddawał się. Z czasem doszły do tego krzyki malutkiej, czuł jak zaciska swoje paznokcie na jego dłoni. Jak otwiera niewielkie rany, jednak teraz ani go to nie obchodziło, ani zbytnio nie odczuwał bólu, bowiem adrenalina robiła swoje. Cały czas jednak pozostawał czujny, mimo krzyków dziewczyny. Nie wiedział dokładnie ile czasu minęło, ale w końcu pomiędzy nogami dziewczyny dostrzegł niewielki kształt. Wziął głęboki oddech, uświadamiając sobie, że to jego dziecko. 

 — Jesteś taka dzielna. — szepnął, gładząc dłoń swojej ukochanej. — Jeszcze tylko trochę i zaraz będzie po wszystkim. Jeszcze tylko troszkę.. 

Frago?