Od Wendy do Luny

Siedziałam w blisko okna, aby móc w każdej chwili uciec. Tak właśnie Siedzenie w zamku, gdzie urządzili dzieciarni sale do malunków.. Mój obraz nie przypominał, niczego. Po prostu jedna wielka różnobarwna plama. Zastanawiałam się, przez dłuższą chwilę co mam tam dodać, jednak bez rezultatów. Co jakiś czas podchodzili do mnie osoby i spoglądali na pracę. Zaczęłam się przez nich krepować coraz bardziej. W końcu nie wytrzymałam, wybudowałam z pnączy wokół siebie i płótna jakby taka kopule. W końcu mogę być sama, ze swoimi myślami i obrazem.
Dotknęłam pnączy w pewnym momencie i mnie olśniło. Wzięłam na pędzel trochę farby i zaczęłam rysować kreski. Więcej i więcej kresek.
***
Końcowy efekt był pozwalający. Kopuła zniknęła, a mój obraz znalazł się obok innych. Stanęłam obok jakieś dziewczyny, wołali na nią Luna. Jej krajobraz był zachwycający, naprawdę potrafi malować. To takie piękne i przyjemne dla oka. Po obejrzeniu wszystkich innych nadeszła pora na mój.
Moje dzieło przedstawiała panorama barw, z czego czarne pnącza, się z niej wydobywały. Tworzy tym samym jakiś mały, nieduży kształt. W sumie nie miałam tego w planie, widać, iż to samo tak się stało.
- Dobrze, wszystkie pracy są cudowne. Jednak zdaniem większości Luna i Wendy mają coś w sobie i przechodzą do etapu drugiego. W drugim etapie obie musicie razem pomalować mural, tak, aby kawałek koncepcji jednej była na drugiej i vice versa. - powiedział jeden z mężczyzn.
Obie zostałyśmy zaprowadzone do jakiejś sali i tam ktoś miał przyjść, aby wyjaśnić ciąg dalszy.
Co było dziwne przyszła Tytania wraz z Brosnizmen. Jeden ze smoków, który potrafi przybierać ludzka postać. Weszli i pokazali, abyśmy usiadły. Tak też zrobiłam i czekałam, oczekiwałam co, powiedzą.

Luna?