Od Fragonii C.D Peruna

   — Persu mówi, że znalazła cię półprzytomnego w jednym z pomieszczeń w budynku Mroku. Ponoć już wtedy ktoś cię otumanił, jak się teraz okazało, gałką muszkatołową. Nie wiemy, czy chcieli cię porwać, czy coś...gorszego. — pisnęła malutka, spoglądając smutno w stronę jej ukochanego basiora. — No i...miałam ci powiedzieć...znaczy...Darkuś ci mówił, ale chyba nie spamiętałeś... kochanie... 

  Brunetka złapała mocno rękę czerwonowłosego i spuściła głowę, jakby miała jakieś okropne rzeczy na sumieniu. Pociągnęła noskiem i otarła łzę, która pojawiła się w kąciku jej oczka. Perun, lekko zniecierpliwiony, podniósł jej główkę i spojrzał prosto w oczy kotki. Ta jednak od razu ponownie spuściła głowę. 

  — Jestem...jestem w ciąży, rozumiesz? Już po naszym pierwszym razie... Nie prowadzę kalendarzyka, w każdym razie jeszcze nie i nie orientuje się, kiedy mam dni płodne, kiedy nie... Ja nie chciałam, Perunku... Przepraszam.... 

  Furry przytulił do siebie swoją ukochaną i pogłaskał ją po głowie, aby malutka troszkę się uspokoiła, jednak to nie pomagało. Ona ciągle płakała nad swoim losem. Nie chodziło tutaj o to, że nie chciała zostać matką. Pokochała małego Antaleska, więc nic nie stało na przeszkodzie, żeby nie pokochała również dziecka jej ukochanego. Bała się samej ciąży i tego, czy udźwignie po raz kolejny ten ciężar... Bała się również samego porodu. Obcych ludzi, którzy grzebali w niej i komplikacji... Wiele przykrych rzeczy przeczytała o różnych powikłaniach po porodzie. W dodatku jej stan psychiczny ostatnio znowu się pogorszy. Nie. Nie było mowy, żeby tym razem dała radę. 

   — Boję się, rozumiesz? Jebanie się boję. Ludzie wytykiwali mnie palcami, kiedy byłam w ciąży z Sominem. Bałam się cokolwiek jeść, bo wiecznie było mi niedobrze. Wiecznie mnie bolało... A poród Antalesa był okropny...

Perun?

Nie przejmuj się, moje opka też ssą xD