Od Syriusza C.D Tary

  - Ta, właśnie.. yyy.. dzięki. - mruknął Syriusz uśmiechając się nieznacznie. 

  Nie mógł się napatrzeć na piękną niewiastę, która pomogła mu wrócić do zdrowia. Piękna, młoda kobieta od razu przypadła do gustu chłopakowi. Syrek przeciągnął się leniwie i znowu wrócił do pozycji leżącej. 

 - Jestem jeszcze nie na siłach. Mogę tutaj zostać jeszcze kilka godzin? Jeżeli uniknę zboczonego wzroku Haylee, to będę szczęśliwy. 

  Kobieta cicho zachichotała słysząc Syriusza, jednak nie wygoniła go z miejsca. Wyszła jedynie do kuchni, by przygotować coś pożywnego do jedzenia. Anguis zamknął oczy, próbując ponownie zasnąć. Niestety, nie potrafił. Zaczął więc rozmyślać. A więc.. dostał się na tereny najpiękniejszego (i jedynego) zamku na Spatium. Nigdy nie miał odwagi zapuścić się do innych królestw, a Ziemię odwiedzał niechętnie. Posiadał w końcu wstręt do zwykłych, prymitywnych ludzi. A tutaj na Spatium przynajmniej coś ciekawego się działo. 

  A dziewczyna? Zachowała się wobec niego naprawdę w porządku, mimo iż był z wrogiego stada. Zaimponowało mu to. Może nie wszyscy musieli być tu tak wredni, jak Darkness? 

  Kobieta po chwili wróciła do pokoju, trzymając w ręce talerz z przygotowanym omletem. Podała go chłopakowi, a ten na widok normalnego śniadania oblizał się. 

  - Dziękuję madame. - powiedział, starając się być uprzejmym dla pielęgniarki, która mu pomogła. - Wybacz, że się jeszcze nie przedstawiłem. Mówią mi Syriusz. A tobie piękna niewiasto? 

   Dziewczyna zarumieniła się pod wpływem komplementu Syriusza. Spojrzała w górę, a po chwili odparła. 

  - Jestem Tara. I jak się pewnie domyślasz, należę do Watahy Karmazynowej Nocy. 

  Po chwili do chatki dziewczyny wszedł czarnowłosy, wysoki  mężczyzna. Syriusz rozpoznał go od razu, po czarnej koronie, którą nosił na głowie i kosą, którą targał ze sobą. Darkness. 

<Taro? Wybacz długość, ale komputer nie pozwolił mi na więcej ;_;>