...pozostań lojalnym osobom, którym już raz zaufałeś."
~ Rena
 |
| [Nieznany + @FeysCat] |
GODNOŚĆ: Rena lecz gdy znajduje się na Ziemi bądź w Imperium wówczas przyjmuje tożsamość Rose Frost.
PRZYNALEŻNOŚĆ: Niegdyś SC teraz należy do znienawidzonej przez nią Watahy Karmazynowej Nocy...
PŁEĆ: To że z charakteru przypomina bardziej dzikie zwierze nie znaczy, że nie widać jej atutów, które swoją drogą nie są wcale małe. Tak więc jeśli osobnik posiada krągłości na klatce piersiowej to jest ono kobietą, nieprawdaż?
ORIENTACJA: Heteroseksualna demiromantyczka...
WIEK: ?
RASA: Kotołak czystej krwi.
SYMPATIA: Do tej pory bała się straty ukochanej osoby bądź odrzucenia ze strony wybranka przez co nie angażowała się w związki. Teraz dodatkowym utrudnieniem jest fakt, że Rena już raz została skrzywdzona przez mężczyznę. Ciężko będzie przełamać tą barierę.
RODZINA: Z tego co wie biologiczni rodzice zostali zamordowani. Tygrysia rodzina, która zajmowała się małą Reną też opuściła już ten świat: przyszywane rodzeństwo ze starości, a kocia matka zagryziona. Dziewczyna pomimo młodego wieku obarczona jest obowiązkami rodzicielskimi. Ma dwójkę dzieci, bliźniąt dwujajowych, które są owocem gwałtu: starszego o parę minut Apollo oraz młodszą od niego Artemidę.
STANOWISKO: Dumnie pełni funkcję ochroniarza. Mimo iż dużo czasu spędza w Imperium wciąż jeszcze nie odnalazła się w nowym miejscu na tyle, by zdobyć pracę...
CHARAKTER: Rena jest jak moneta - ma dwie strony. Śmiało można stwierdzić, że jest melancholikiem. Zazwyczaj trzyma się z dala od innych wilków i tylko z uwagą je obserwuje.Stara się być stonowana, przez co wygląda na wiecznie niewyspaną bądź smutną co nie jest dalekie od prawdy. Rena jak sama mówi nienawidzi inne wilki, jednak tak naprawdę nie znosi rozsiewanego przez nie "jadu", który doprowadza do konfliktów i który sprawił cierpienie jej alphie. Najbardziej charakterystyczną u niej cechą jest lojalność. W osoby w które uwierzyła nigdy już nie zwątpi i z chęcią odda życie za nie. Niestety z powodu tego co przeżyła jest bardzo nie ufna co do obcych. Niby normalne, ale co jeśli dla niej obcym może być członek jej własnej watahy? Jeszcze przed TYM wydarzeniem Rena odczuwała w towarzystwie mężczyzn dyskomfort lecz teraz to najzwyczajniejszy strach. Nienawidzi, gdy kto dyskryminuje innych a co za tym idzie jest przeciwna niewolnictwu. Ona sama czuje się jak odmieniec w watasze, zwłaszcza, że prawdopowdobne jest że jeden z jej członków zabił jej przybraną matkę oraz biologicznych rodziców. Nie przeszkadza jej jeśli ktoś w twarz nazywa ją zerem. Zna swoją wartość i tylko nieliczni szczęściarze wiedzą co inni tracą. Dla zaufanych osób z milczącej introwertyczki zmienia się w pełną życia i energii dziewczynę. Fascynuje się wszystkim, dużo się śmieje i nawija co jej ślina na język przyniesie bez owijania w bawełny. Niestety w takim stanie łatwo daje się zwieść. Jeśli chodzi o nią i Tytanię... Cóż, każde swoje niepowodzenie bardzo przeżywa. Nawet jeśli alpha mówi, że poszło dobrze ona sama często wmawia sobie, że znów ją zawiodła. Trochę to smutne... Obecnie jednak trochę przycichła. Wciąż czuje się zdezorientowana zmianą czasoprzestrzeni. Dla niej to po prostu zbyt skomplikowane. W dodatku jest załamana. Sądziła, że mimo wszystko Tytania ufała jej na tyle aby zdradzić Renie chociaż pobieżnie tak niebezpieczny plan. A jeśli coś poszłoby nie tak?! Lepiej sobie nie wyobrażać. Na domiar złego nocą nękają ją koszmary. Doskonale pamięta jak ją zabito. Nieraz budzi się cała zlana potem oraz z z silnym bólem głowy dokładnie w tym miejscu gdzie zadano jej kończący cios. Podsumowując; jak ją spotkasz zobaczysz nieco osowiałą, małomówną dziewczynę, której wzrok sprawia wrażenie nieobecny.
W stosunku do swych dzieci jest bardzo czuła i opiekuńcza. Stara się ukrywać przed nimi jej małą zapaść emocjonalną. Hmm... Czy jest wyrozumiała? Czasem aż za bardzo. Nie potrafi ukarać Apollo odpowiednio, gdy ten coś nabroi. Kiedy ktoś zarzuca jej dzieciom ona zazwyczaj bierze ich stronę ignorując nawet niezbite dowody. Maluchom poświęca cały wolny czas. Może nie jest idealną matką jednak stara się z całych sił. Nikt nie ma prawa powiedzieć, że się nimi nie zajmuje.
ŻYWIOŁY: Główny - Światło, Poboczny - Lód
MOCE:
- Lingwistyk – Umiejętność niezależna od jej woli pozwalająca jej porozumiewać się z florą i fauną.
- Królowa Lodu – Opanowana do perfekcji kontrola śniegu i lodu. W przypadku braku owego surowca w sprzyjających warunkach może sama takowy stworzyć. W wyniku tej umiejętności Rena posiada również odporność na zimno. Niestety jest bardzo podatna na wyższe temperatury oraz długotrwałe działanie słońca.
- Empatia – Umiejętność działająca niezależnie od jej woli dzięki której dziewczyna może wyczuwać silne emocje u innych istot żywych.
- Niebiańskie Światło – Umiejętność pozwalająca Renie przyspieszyć mikroprocesy zachodzące w ciele leczonej osoby tj. szybsza regeneracja komórek czy też przyspieszenie produkcji przeciwciał bądź antygenów zwalczających truciznę. Czym większa ingerencja w naturalny przebieg leczenia tym większe zmęczenie odczuwa. Próba uzdrowienia większych ran lub bardziej złożonych przypadłości zakończyłaby się wycieńczeniem organizmu.
- Oczyszczenie – Umiejętność działająca na niewielkim obszarze niwelująca ataki żywiołu Mroku. Dziewczyna 'łapie' promienie słońca w dłoń tworząc kulę, która następnie rozbłyska się we wszystkie strony. Gromadzenie promieni jest trudne i wymaga czasu a użycie kosztuje Renę wiele wysiłku.
ZAINTERESOWANIA/TALENTY: Kocha spać, gdyż w ten sposób odcina się od szarej rzeczywistości. Ma też bogatą wyobraźnię. Uwielbia przebywać na łonie natury co w zabudowanym Imperium średnio jest możliwe. Rena to również utalentowaną harfistką jednak jak do tej pory grała jedynie przed runem leśnym. Nie radzę zlecać jej przygotowywania strategi - beznadziejny z niej strateg! A no i co ważniejsze fatalna kucharka. Co za facet chciałby taką żonę? Próbowała kiedyś przyrządzić spaghetti dla byłej już alphy SC, jednak wyglądało one tak jakby było zatrute. Jej największym marzeniem jest, by stać się podporą dla Tytani a w przyszłości może i przyjaciółką. Wątpi jednak, że kiedyś się one spełnią. Mimo to została jej ochroniarzem – zawsze bliżej do spełnienia marzeń, co nie? Ciągle usiłuje wywrzeć na bethcie wrażenie. Właśnie dlatego zaczęła czytać o obcych kulturach. Oczywiście nigdy wcześniej nie miała książki w rękach. Nauczycielką kotki została świętej pamięci Mimi. Biedna. Zginęła śmiercią tragiczną. Teraz Rena nie ma od kogo książek kraść. W każdym razie... Próbując zaimponować waderze podczas przyszłych rozmów zaczęła czytać o różnych kulturach, dzięki czemu bardzo pokochała japońską. Czy coś jeszcze powinnam dodać? Ach, no tak! Uwielbia zabawy śnieżnymi wersjami jej watahy. Takie małe dziwactwo. Jeśli chodzi o jakiś szczególny talent...wpadanie w kłopoty? No ewentualnie ręka do roślin i zwierząt...
MOC SPECJALNA: Poświęcenie – Rena natychmiastowo przyjmuje na siebie obrażenia otrzymane przez innego wilka. Mimo że rany są identyczne, to ból jest dwa razy intensywniejszy. Wspaniała moc dla altruistycznych masochistów... szkoda, że takowym nie jest.
HISTORIA: Nie pamięta nic ze swego wczesnego dzieciństwa. Według jej przybranej matki biologiczni rodzice Reny nie żyją. Mieszkali na krańcu terenu Watahy Karmazynowej Nocy. Pewnej nocy tamtejsza wadera wpadła w szał zabijania. Nim wilczyca dorwała jej matkę kobieta ukryła starannie dziecko. Stara tygrysica nieraz mówiła, że gdyby zaczęłaby wtedy płakać już dawno byłaby martwa. Tygrysica przygarnęła bezbronną Renę i wychowała jak swoje własne dziecko. Któregoś razu gdy matka długo nie wracała z polowania poszła jej poszukać. Odnalazła ją zmasakrowaną z licznymi śladami wilczych kłów. Po tej traumie wraz z rodzeństwem zaczęła szukać nowego miejsca. Błąkając się przez Deltę widziała wiele cierpienia i bólu. Przeganiani z kąta w kąt przez wilki oraz regularnie atakowani... Dzięki temu ówczesna Rena nauczyła się co to nienawiść, jak smakuje strach czy chociażby smutek. Podczas ich podróży, gdy którejś nocy zostali bez ostrzeżenia zaatakowani moc dziewczyny przebudziła się. Tylko dzięki temu zdołała ochronić resztę. W tedy również rozpoczęła trening w celu okiełznania swych mocy. W końcu po kilku latach włóczęgi osiedli w okolicach Gór Krętych. Żyli tam spokojnie. Przyszywane rodzeństwo dziewczyny dorosło, zestarzało się i umarło. Wraz ze śmiercią ostatniej z rodziny żal ścisnął jej serce, a wszystkie negatywne uczucia, które odkładały się tak długo na dnie jej serca w końcu wzięły nad nią górę. Postanowiła odpłacić za wszystko wilkom. Co jakiś czas napadała na członków to Watahy Zachodu to na Watahę Karmazynowej Nocy. Gdy była niemal dorosła dziecinna chęć zemsty znużyła ją. Obiecała sobie, że już nigdy nie da się zawładnąć temu uczuciu nawet jeśli musiałaby się wyzbyć wszystkich emocji. Wiedziała, że zrobiła wiele złego i że nigdy nie będzie wstanie odpokutować. Jedynie fakt, nie pozbawiła nikogo życia dodawał jej otuchy. Opuściła dotychczasowe miejsce pobytu i nieświadomie zawędrowała na teren Sekty Cieni. Gdy wilki doszły słuchy kto zapuścił się na ich tereny, postanowiły zabić intruza, lecz wbrew nim Tytania zaoferowała Renie dołączenie do sfory. Dziewczyna zaakceptowała zaproszenie. Mimo to, ze względu na swą przeszłość, pozostawała czujna. Z czasem otwierała się na alfę coraz bardziej. W pewnym momencie uznała nawet za realne zaprzyjaźnienie się z Tytanią, toteż gdy poznała jej historię poczuła w sercu ból. Postanowiła przysiąść lojalność waderze i zrobić wszytko co w jej mocy by wspomóc Sektę Cienia. W końcu znalazła miejsce dla siebie. Nie przeszkadzało kotce to, że jej relacje zresztą watahy nie były najlepsze. Robiła wszystko co mogła aby wspomóc Tytanię. Poza tym miała jeszcze swoich leśnych przyjaciół. Czas spędzony tam był jednym z lepszych. Pozwoliło to Renie znów poczuć bezpieczeństwo i to że jest komuś potrzebna. Fakt. Bywały lepsze i gorsze chwile, ale żadne wydarzenie nie wpłynęło jakoś strasznie na kotkę. Do czasu. Wystarczyło przez moment straciła czujność, aby świat przypomniał jej jaki jest okrutny. Do tej pory nie pamięta w jaki sposób dostała się do niewoli jednak to sprawa drugiej kategorii. Gorzej jaki los zgotował jej potwór. Tak potwór. Basiora takiego jak on nie można nazwać wilkiem. Ostatecznie niewola nie trwała długo i już po kilku dniach została uwolniona. Powód? ON liczył na wściekłość Tytanii. Miała to być słodka zemsta. Dziewczyna próbowała zapomnieć o wszystkim – nie mogła. Została skalana, a w jej łonie poczęte zostały dzieci bestii. Nie potrafiła ona jednak od tak je uśmiercić. Miała nawet próbę samobójczą. Na szczęście kotkę ocaliła tajemnicza dziewczyna o niebieskich włosach. W dodatku wsparcie Tytanii bardzo jej pomogło w tym trudnym okresie. Gdyby nie ona, zapewne ponowiłaby próbę. Ostatecznie doszło do porodu i teraz Rena jest szczęśliwą matką bliźniąt. Nie polecam jednak poruszać przy niej tego drażliwego tematu. Zatem jak doszło do tego, że Rena dołączyła do SC? Wybuchła straszna wojna z Mroku. Chcąc ratować Deltę Tytania cofnęła się w czasie i zmieniła bieg wydarzeń. Tamta Tytania zgodziła się aby WKJN wchłonął Sektę. Od tej pory Rena nie jest do końca sobą. Pamięta doskonale wszystkie wydarzenia z poprzedniej czasoprzestrzeni, w tym jak jej Alpha zniknęła oraz jak ona sama została zabita. Nie wiedząc co począć zrobiła jedno - zaczęła kręcić się wokół, aktualnie już Bethy. Także, gdy odwiedzasz Tiffany bądź pewien, że gdzieś w pobliżu prawie na 100% pałęta się Rena.
MOC SPECJALNA: Poświęcenie – Rena natychmiastowo przyjmuje na siebie obrażenia otrzymane przez innego wilka. Mimo że rany są identyczne, to ból jest dwa razy intensywniejszy. Wspaniała moc dla altruistycznych masochistów... szkoda, że takowym nie jest.
HISTORIA: Nie pamięta nic ze swego wczesnego dzieciństwa. Według jej przybranej matki biologiczni rodzice Reny nie żyją. Mieszkali na krańcu terenu Watahy Karmazynowej Nocy. Pewnej nocy tamtejsza wadera wpadła w szał zabijania. Nim wilczyca dorwała jej matkę kobieta ukryła starannie dziecko. Stara tygrysica nieraz mówiła, że gdyby zaczęłaby wtedy płakać już dawno byłaby martwa. Tygrysica przygarnęła bezbronną Renę i wychowała jak swoje własne dziecko. Któregoś razu gdy matka długo nie wracała z polowania poszła jej poszukać. Odnalazła ją zmasakrowaną z licznymi śladami wilczych kłów. Po tej traumie wraz z rodzeństwem zaczęła szukać nowego miejsca. Błąkając się przez Deltę widziała wiele cierpienia i bólu. Przeganiani z kąta w kąt przez wilki oraz regularnie atakowani... Dzięki temu ówczesna Rena nauczyła się co to nienawiść, jak smakuje strach czy chociażby smutek. Podczas ich podróży, gdy którejś nocy zostali bez ostrzeżenia zaatakowani moc dziewczyny przebudziła się. Tylko dzięki temu zdołała ochronić resztę. W tedy również rozpoczęła trening w celu okiełznania swych mocy. W końcu po kilku latach włóczęgi osiedli w okolicach Gór Krętych. Żyli tam spokojnie. Przyszywane rodzeństwo dziewczyny dorosło, zestarzało się i umarło. Wraz ze śmiercią ostatniej z rodziny żal ścisnął jej serce, a wszystkie negatywne uczucia, które odkładały się tak długo na dnie jej serca w końcu wzięły nad nią górę. Postanowiła odpłacić za wszystko wilkom. Co jakiś czas napadała na członków to Watahy Zachodu to na Watahę Karmazynowej Nocy. Gdy była niemal dorosła dziecinna chęć zemsty znużyła ją. Obiecała sobie, że już nigdy nie da się zawładnąć temu uczuciu nawet jeśli musiałaby się wyzbyć wszystkich emocji. Wiedziała, że zrobiła wiele złego i że nigdy nie będzie wstanie odpokutować. Jedynie fakt, nie pozbawiła nikogo życia dodawał jej otuchy. Opuściła dotychczasowe miejsce pobytu i nieświadomie zawędrowała na teren Sekty Cieni. Gdy wilki doszły słuchy kto zapuścił się na ich tereny, postanowiły zabić intruza, lecz wbrew nim Tytania zaoferowała Renie dołączenie do sfory. Dziewczyna zaakceptowała zaproszenie. Mimo to, ze względu na swą przeszłość, pozostawała czujna. Z czasem otwierała się na alfę coraz bardziej. W pewnym momencie uznała nawet za realne zaprzyjaźnienie się z Tytanią, toteż gdy poznała jej historię poczuła w sercu ból. Postanowiła przysiąść lojalność waderze i zrobić wszytko co w jej mocy by wspomóc Sektę Cienia. W końcu znalazła miejsce dla siebie. Nie przeszkadzało kotce to, że jej relacje zresztą watahy nie były najlepsze. Robiła wszystko co mogła aby wspomóc Tytanię. Poza tym miała jeszcze swoich leśnych przyjaciół. Czas spędzony tam był jednym z lepszych. Pozwoliło to Renie znów poczuć bezpieczeństwo i to że jest komuś potrzebna. Fakt. Bywały lepsze i gorsze chwile, ale żadne wydarzenie nie wpłynęło jakoś strasznie na kotkę. Do czasu. Wystarczyło przez moment straciła czujność, aby świat przypomniał jej jaki jest okrutny. Do tej pory nie pamięta w jaki sposób dostała się do niewoli jednak to sprawa drugiej kategorii. Gorzej jaki los zgotował jej potwór. Tak potwór. Basiora takiego jak on nie można nazwać wilkiem. Ostatecznie niewola nie trwała długo i już po kilku dniach została uwolniona. Powód? ON liczył na wściekłość Tytanii. Miała to być słodka zemsta. Dziewczyna próbowała zapomnieć o wszystkim – nie mogła. Została skalana, a w jej łonie poczęte zostały dzieci bestii. Nie potrafiła ona jednak od tak je uśmiercić. Miała nawet próbę samobójczą. Na szczęście kotkę ocaliła tajemnicza dziewczyna o niebieskich włosach. W dodatku wsparcie Tytanii bardzo jej pomogło w tym trudnym okresie. Gdyby nie ona, zapewne ponowiłaby próbę. Ostatecznie doszło do porodu i teraz Rena jest szczęśliwą matką bliźniąt. Nie polecam jednak poruszać przy niej tego drażliwego tematu. Zatem jak doszło do tego, że Rena dołączyła do SC? Wybuchła straszna wojna z Mroku. Chcąc ratować Deltę Tytania cofnęła się w czasie i zmieniła bieg wydarzeń. Tamta Tytania zgodziła się aby WKJN wchłonął Sektę. Od tej pory Rena nie jest do końca sobą. Pamięta doskonale wszystkie wydarzenia z poprzedniej czasoprzestrzeni, w tym jak jej Alpha zniknęła oraz jak ona sama została zabita. Nie wiedząc co począć zrobiła jedno - zaczęła kręcić się wokół, aktualnie już Bethy. Także, gdy odwiedzasz Tiffany bądź pewien, że gdzieś w pobliżu prawie na 100% pałęta się Rena.
PRZEDMIOTY:
- Jej pierwszy łuk, który sama zrobiła,
- Lniany woreczek na zioła wiszący zawsze na jej szyi,
- Kwiat paproci we włosach, który wzmacnia jej moce magiczne.
BANK: 1♥ i 400 ♣
INNE:
CHAT: LenaWilk
- Nienawidzi chodzić na Ziemię, podobnie jak spędzać czas w Imperium,
- Całkowicie nietrafione imiona jej dzieci zapożyczyła z mitów Greckiej (jedna z ulubionych mitologii Tytanii),
- Słabo sobie radzi z technologią,
- Odznacza się wielką lojalnością wobec Tytanii, nie zawahałaby się za nią zginąć,
- Jest podatna na złoto, tak jak wszystkie kotołaki,
- Z ojcem swych dzieci, jak można się domyślić, nie utrzymuje kontaktu, a szczegóły zna tylko Tytania,
- W przeciwieństwie do wilkołaków kotołaki nie tracą panowania nad sobą podczas pełni,
- Słabo dogaduje się z większością członków watahy,
- Odkąd mieszka w Imperium jej styl ubierania uległ drastycznej zmianie - nosi zieloną, bawełnianą bluzkę na długi rękaw oraz z białym kołnierzem oraz długą, prawie do ziemi, falowaną u spodu spódnicę koloru brązowego,
- Pomimo wszelkich starań wciąż nie jest wstanie chodzić w butach,
- Jest wegetarianką.
- Ma duże piersi,
- Pamięta wszystko z poprzedniej czasoprzestrzeni,
- Posiada sztylet co daje +15 do wszystkich statystyk.
CHAT: LenaWilk
Siła: 650 Szybkość: 1 590 Zwinność: 1 035 Moc: 1070 Technika: 1 180 Równowaga: 1 515 Zręczność: 20 Ukrycie: 530
TYTUŁY
Uścisk Dłoni Józefowicza
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Wędrowcze, oto masz możliwość pozostawienia po sobie śladu! Proszę o podpisanie się nickiem na howrse/imieniem postaci na Divided Kingdom. Obraźliwe i anonimowe komentarze będą usuwane!