Od Mercury c.d Viper

Mrugnęłam parę razy i poprawiłam niesforne, rude loki. No więc, nadszedł czas pomyśleć i policzyć od kiedy przebywam na Delcie. Mam 160 lat. Delta? Dee...lta. Od kiedy? W moim umyśle przewracały się każde możliwe wydarzenia. I wtedy wpadłam. Nie mówiłam mu nic o moim prawdziwym wieku. Jak strzelę odpowiedzią "od ponad stu lat" możliwe, że zainteresuje się tym ile mam lat, a to głupi wybór. Pozostaje kłamstwo.
- Dwa lata. - powtórzyłam sobie cichutko do siebie. - Na Delcie jestem od dwóch lat. - przygryzłam wargę. - Nie często kręcę się w jednym miejscu, dlatego dość ciężko mnie zauważyć. - odpowiedziałam na pytanie, gapiąc się pusto w ognisko.
Na moment otworzyłam usta, aby powiedzieć że to kłamstwo, jednak chcąc nie chcąc nie byłam w stanie nic powiedzieć. Cicho złączyłam ze sobą wargi i przymknęłam oczy. Miłość wymaga wyrzeczeń. W moim przypadku wyrzeczeń na temat wieku. Podniosłam wzrok na chłopaka siedzącego obok mnie. Ciekawe jak zareagował by na wiadomość dotyczącą, tego ile mam lat, aczkolwiek wolę nie ryzykować utraceniem zaufania, które tak długo usiłowałam uzyskać. Dla odstresowania chwyciłam w palce jeden z moich kosmyków i zaczęłam owijać go wokół palca. "On też nie mówi mi wszystkiego, to po co ja mam się wypowiadać. Chcąc, nie chcąc znamy się dopiero jeden dzień, a nawet mniej." - To były jedyne słowa trzymające mnie w kupie. Zadam pytanie, aby dowiedzieć się czegoś więcej o jego rodzinie. Uniknę zakłopotania i przełożę na niego obowiązek odpowiadania. Puściłam kosmyk, a ręka opadła mi na pień drzewa, na którym przesiadywaliśmy.
- Kim był twój ojciec? - spytałam, już całkowicie opanowanym głosem, pełnym ciekawości.
Wydostałam się z ucisku własnego wieku i w myślach odetchnęłam z ogromną ulgą. Na tym koniec mojej męczarni trwającej kilka sekund. Spuściłam wzrok na bransolety i zaczęłam się nimi bawić, w oczekiwaniu na odpowiedź.
(Vipeer? xD Sory, że tak krótko i no :p)