Od Miyashi cd. Zdrajcy

Przyszły wyniki badań. Wtedy zaczęłam się bać bardziej… Co mi podadzą? Czy mnie zatrzymają tu? Na jak długo? Z każdą chwilą powstawało coraz więcej pytań, wszystkie bez odpowiedzi. Popatrzyłam na doktora, po tym na chłopaka. 

- Zostaniesz tu trochę… - powiedział lekarz. 

W moich oczach pojawiły się łzy. Nie chciałam tu być ani chwili dłużej.

- S…koj…ie – powiedział Turoki. – B…dzie d…rze, z…anę z t…bą.

Nic nie mówiłam, tylko patrzyłam na niego swoimi zalanymi łzami oczami. Naprawdę niewiele brakowało do tego, żebym zaczęła płakać na głos. Wtedy zaczął mnie głaskać, ale wcale mnie to nie uspokajało. Czy to było spowodowane otoczeniem? Być może… Wtedy lekarz westchnął cicho i spojrzał na mnie. 

- Spokojnie, nie ma się czego bać… Nie zostaniesz tu za długo.

Wtedy zaczął szukać jakiegoś leku. Następnie chciał mi wstrzyknąć to do środka, ale się zaczęłam wyrywać.

- Nie! Proszę, nie! – zabierałam rękę. Jednak lekarz ją przytrzymał. Wkłuł igłę i wstrzyknął to, gdy zabrał igłę natychmiast się skuliłam. Patrzyłam na czarnowłosego chłopaka z przerażeniem, a ten usiadł koło mnie i wrócił do głaskania. Dzięki temu trochę się uspokoiłam. Ale ból jeszcze się nasilił. Był jeszcze mocniejszy, aż tak, że chciałam już to skończyć i zaczęłam ściągać opatrunki z nadgarstków. Powstrzymał mnie lekarz i je poprawił, zaczął szukać innych leków, które mogłyby pomóc. Po kolei je podawał, ale ból nie przechodził. 

- Co jest… - warknął pod nosem patrząc na opakowania po lekach. Następnie zlecił kolejne badania, bardziej szczegółowe. Wyniki jednak przyszły późno. Lekarz narzekał, że nic na nich nie było, a przynajmniej nic, co mogłoby pomóc. Wtedy powiedział:

- Można jeszcze zrobić kilka innych badań, ale musimy stąd wyjść. Nie da się ich tu przeprowadzić.

Popatrzyłam przestraszona na Turokiego. A jeśli mnie ktoś zobaczy? Na pewno źle by się to skończyło… Chłopak mnie nagle przytulił. 

<Zdrajca?>