Od Kasai c.d Tytanii

-Idę z tobą!
Wyskoczyłam po jej słowach, wadera się odwróciła w moim kierunku po czym wzdychał.
-Dobra chodź.
Podeszłam do alfy, a ona mi powiedziała po cichu.
-Ale masz się nie wtrącać.
Kiwłam głowa na znak że rozumiem. Ruszyłam tuż za wadera, szłam tuż za nią aż dotarliśmy do ruin jakiegoś budynku możliwe że to ruiny kościoła.
-Czekaj na mnie tu, masz nie wchodzić do środka!
-Jasne.
Po chwili wilczyca znikła za drzwiami. Próbowałam coś usłyszeć, ale na próżno.
Siadłam na ziemi i zaczęłam rysować coś na ziemi pazurami, a po chwili skapłam się że jestem opserwowana przez krukony, ale udawałam że nic nie widzę i nadal rysowałam w ziemi. Gdy minęło już dobre parę godzin skończyłam rysunek, ale nie wiedziałam co to jest nigdy nie widziałam takiej życzy. Przetarłam rysunek łapa i narysowałam coś innego. Wreszcie wyszła z tej ruiny Tytania, podniosłam się i wróciliśmy do obozu. Gdy wróciliśmy mnóstwo grobów było odkopabych. Za to wilki znalazły niewielkie wielkości szkatułkę oddali ja Tytani, która od razu zajrzała do środka i się uśmiechnęła.
-Macie wolne powiedziała.
Parę godzin później było już ciemno więc postanowiłam dochować jeszcze raz szczątki umarłych. Gdy skończyłam usłyszałam za sobą czyjś oddech, podskoczyłam do góry, to była Tytania.
-Ale mnie wystraszyłaś.
Widząc jej wzrok skupiający się na mnie, lekko się speszyłam i nie wiedziałam co zrobić.
(Tytanio, jesteś zła?)