Od. Nightengale c.d Accailia

Zauważyłem wielkiego wilka i krwawiącą Accalię.
-Ali! - krzyknąłem i rzuciłem się na niego. Wgryzłem się w jego kark, on odepchnął mnie. Upadłem. Po chwili wstałem i rzuciłem się na niego. Atakowałem go i płakałem. Robiłem to tylko dla niej. Nie potrafię się na nią gniewać. Za bardzo ją kocham. Wilk przewrócił mnie, byłem cały w krwi. Ten Wilk już chciał zabić moją miłość życia.
-Night? - łkała osłabiona Accalia. - Nie rób tego. Popatrzyłem na nią, złapałem mocno za rękę i wstałem. Wilk najwyraźniej zdziwił się.
-Odczep się od mojej..... DZIEWCZYNY!!! - rzuciłem się na niego. Nie wierzyłem, że to powiedziałem. To nie jest mojs dziewczyna, ale niech wie że ma się od niej trzymać z daleka. Biłem go i gryzłem. Był on cały osłabiony. Odszedł wreszcie do swojej watahy.
-Ali! - podbiegłem do niej - Nie, proszę! Nie umieraj!
-Night... - powiedziała słabo. - Słyszałam wszystko. A więc jestem Twoją dziewczyną?
Patrzyłem na nią.
-Ja bym chciał, ale czy ty tego chcesz?
Accalia milczała. Wiedziałem że zaraz powie ,,NIE". Nie doczekałem się. Dooobrze....
-Dam Ci czas...
-Night, chodzi o to że ja źle się czuję.
-Ali?
-Żegnaj
Łzy mi poleciały. Ona nie oddychała. Czy to koniec? Płakałem. Nie pozostało mi już nic. Teraz jeszcze tylko ja muszę się zabić. Nie kontrolowałem tego. Pocałowałem ją. Prawdziwie i naprawdę namiętnie. Ale to nie chodziło o to, to chodziło o jej życie. Po chwili stał się cud. Accalia zaczęła oddychać. Krztusiła się chwilowo, ale pomogłem jej i poklepałem ją po plecach. Ona ożyła.
-Ali, kocham Cię - przytuliłem ją.
-Ja Ciebie... też - uśmiechnęła się.
Objąłem ją i pocałowałem bardziej namiętnie. Oderwałem się od jej pyszczka, spojrzałem w jej piękne oczy.
-Nie jesteś na mnie zły? - zapytała.
-Jak mógłbym się na Ciebie złościć. - poleciała mi łza. - Ale Ali, jeśli mnie nie kochasz to powiedz. Rozumiem Cię, nikt mnie nie kocha.
<Ali? <3>