Od. Miyashi c.d Prim

Strzała przeleciała tak blisko mnie, jakby miała mnie drasnąć - wyglądało to tak, jakby był to niecelny strzał w moją stronę, ale trafił opętańca, który biegł w naszą stronę. Po tym, jak został postrzelony zaczął intensywnie krwawić, krew wręcz z niego tryskała. Upadł dość szybko na ziemię, a ja po chwili spojrzałam na Prim i zaczęłam się trząść.
- Miyashi… - szepnęła. - Nie uciekaj...
Wtedy i tak pobiegłam w głąb lasu i ukryłam się w krzewach, które były bardzo gęste, ale i kolczaste, więc miałam mnóstwo zadrapań. Chciałam się schować przed tym światem… Przestać istnieć… Ale na pewno ona mi nie da tego zrobić… Pomimo tego zaczęłam mocno drapać wszystkie miejsca, gdzie wiedziałam, że łatwo zdrapię skórę do samych żył, a jeśli to możliwe to i tętnic. Z jednej żyły już zaczęłam krwawić, ale dla mnie to było za mało. Próbowałam drapać się kolcami tej rośliny, co przynosiło najlepsze efekty. Miałam już rozcięte nadgarstki i miałam zabrać się za naczynia krwionośne na szyi, gdy ona wyczuła mnie i zaczęła szukać mnie. W końcu doszła do tego krzewu i złapała mnie za ręce.
- Nie rób tego...! - powiedziała, jednak nie mogłam przestać płakać, by jej odpowiedzieć. Próbowałam jeszcze raz szarpnąć jednym z kolców po swojej szyi lub chociaż nadgarstku, ale dziewczyna wyciągnęła mnie z krzewów.
- Dlaczego to zrobiłaś... - szepnęła. - Nigdy bym cię nie skrzywdziła... Nigdy...
Mówiąc to próbowała opatrzyć mi rany. Ze względu na intensywne krwawienie było to trudne, a poza tym brakowało opatrunków, w pobliżu były jakieś sporej wielkości liście nieznanej mi rośliny. Prim wzięła je i mnie opatrzyła, uprzednio zdrapując wierzch liścia i wszystko przywiązując sznurem z trawy. Czułam okropne pieczenie, a krew i tak przeciekała pod opatrunkami, jednak nie aż tak intensywnie.
- Dlaczego... go... zabiłaś...? - spytałam cichutko.
- Inaczej zabiłby nas - powiedziała głaszcząc mnie.
- Ale... Przecież... Można było z nim... porozmawiać...
- Nie, opętańcy nie chcą rozmawiać... Tylko Mroku może nimi sterować.
- A jakby... ją poprosić... by tego nie robiła...?
- Na pewno nie przestanie dopóki sama nie zginie. Z nią też nie da się rozmawiać. Gdy cię spotka przeciągnie cię na złą stronę albo zabije.
To spowodowało że się przestraszyłam. Nie wiedziałam o istnieniu nikogo zdolnego do takich czynów, nawet z opowiadań, legend ani żadnej mitologii. A teraz żyję w świecie będącym pod kontrolą wadery, która chce wszystkich zabić. Jednak na pewno jest w niej chociaż trochę dobra... Jest tylko tłumione, trzeba je jakoś z niej wydobyć... Na pewno jakoś się da... Wtedy przestanie być dla wszystkich taka okrutna i kto wie, może będzie miła dla wszystkich i przywróci dawny porządek świata... Jednak... to byłoby bardzo trudne.
- A jeśli... ona jest zła... z innego powodu...?
- Co sugerujesz? - dalej mnie głaskała.
- Jeśli brakuje jej czułości...? Kogoś, kogo mogłaby nazwać przyjacielem...? - cicho zapytałam.

<Prim? Wybacz za tak długi czas oczekiwania... Wiem, bardzo długo, ale totalny brak weny mocno dokucza...>