Od. Kleofasa c.d Katelyn

Brunatny, duży niedźwiedź przechadzał się spokojnym krokiem po łące. Delta, to niezwykły wymiar. W każdym zakątku można natrafić na jakieś niezwykłe stworzenie, od najzwyklejszej wróżki, poprzez wilki, khalit, smoki, aż do okropnych demonów oraz bogów. Dzisiaj rano Kleofas złożył ofiarę Dagdzie, którego uważał za najwspanialszego z bogów. Usiadł na ziemi i poruszył delikatnie swoimi ogromnymi, niedźwiedzimi pazurami. Spojrzał w niebo i wydał z siebie niedźwiedzi ryk. To było naprawdę cudowne uczucie. Po chwili usłyszał cichy warkot. Odwrócił się. Za nim stanęła Alpha. Kelley. Spojrzała na niego z dużym znudzeniem, jakby Kleofas odkąd sie urodził nie robił nic, tylko ryczał. Nie przejął się nią, ale mimo wszystko wolał juz dalej przebywać w wilczej formie. Przemienił się i spojrzał na waderę z dużym znudzeniem.
- Ekhem... - mruknęła.
- Czego sobie życzysz, Alpho?
- Coś do jedzenia.
Trol. W tej chwili Kleofas by się na nią rzucił. W każdym razie taką odczuwał potrzebę. Nie chciało mu sie iść i szukać czegoś do żarełka. Jednak, to była Alpha. Bez marudzenia Kleofas ruszył raźnym krokiem w stronę wodospadu. Tam zazwyczaj było dużo zwierzyny. Gdy dotarł na miejsc, rozglądnął się wokół. Cicho i spokojnie. Jego spokój przerwał jednak cichy krok. Wilk. Co więcej: bogini. Mroku we własnej osobie. Pochylił się i powiedział:
- Pani...
Wadera jednak warknęła i położyła basiora brutalnie na ziemię.
- Alpha zachowuje sie niestosownie! W dodatku Wataha Zachodu znowu zaatakowała krukona oraz opętańca! Co to w ogóle ma znaczyć?!
- Przemówię Kelley do rozumu. O to się nie martw pani.
Wadera skłoniła się i wypuściła basiora. Obok niego usiadł Lucas, krukon demonicy. Basior rozluźnił się. Brakowało tutaj tylko tego kurdupla.
Po chwili kolejny szelest i Mroku zniknęła.Zamiast niej pojawiła się za to biała wadera, a za nią goniące się szczeniaki. Kiedy tylko ujrzały wysokiego basiora, zapiszczały i uciekły.

<Katelyn? >