Od. Accailia c.d Nightengale

- TAK!!!!!!!!! - powiedziałam szczęśliwa. Włożył mi delikatnie pierścionek na łapę. Pocałowaliśmy się namiętnie przy wszystkich wilkach i przy Kate. Zaczęły się głosy typu np. :
- Ona wzięła go za narzeczonego?!
- Ona go kocha?!
Po kilku minutach przestaliśmy się całować, uśmiechnęliśmy do siebie i przytuliliśmy.
- Kocham Cię Accalio - mówił - Nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie .
- A ja Ciebie Night - powiedziałam
- Idziemy nad strumyk? - zapytał
- Z chęcią pójdę - powiedziałam uśmiechając się. Poszliśmy razem obok siebie. Gdy byliśmy na miejscu, strumyk był głębszy przy źródle.
- Chodźmy pod brzozę, uwielbiam tam być - zaproponowałam
- Oczywiście kochanie - powiedział namiętnie. Zaczęliśmy rozmawiać ponownie o przyszłości.
- Kiedy był by nasz ślub? - zapytał
- Może za 4 tygodnie?
- Może być - powiedział. Pocałowaliśmy się. Zaczęliśmy rozmawiać o naszym związku i tak samo wyszło, że całowaliśmy się. Gdy przestałam się całować z Nightem po około 12 minutach poczułam szczęście. Szczęście z życia i co ważniejsze.... prawdziwą miłość .
- Może pójdziemy do mnie? - zapytał
- No... możemy
~Na miejscu~
- Usiądź gdzie chcesz - powiedział. Była godzina 17.45. Nie wiem jak szybko to zleciało. Położyłam się, w miejscu, gdzie było najcieplej.
- Trochę mi zimno.... - zaczęłam drżeć
- Przyniosę koce - powiedział zaniepokojony. Poczułam się źle. Night poszedł po koce. Przymrużyłam oczy ze zimna i słabości. Nie wiem co dalej się działo.
~Gdy się obudziłam~
Obudziłam się w mojej jaskini. Night płakał nade mną. Widziałam, że zużył około 50 chusteczek.
- Dlaczego dzisiaj?! Mieliśmy plany na przyszłość! Ali wróć do mnie! Nie zostawiaj mnie! - szlochał nade mną.
- Tak musiało niestety być - usłyszałam głos zapłakanej Kate - przecież nawet medyk mówił, ze odeszła na wieki - płakała
- Na wieki może nie, ale na trochę czasu zemdlałam - powiedziałam
- ALI!!! - krzyknął szczęśliwy Night
<Night?>