Od. Prim c.d Miyashi

- Ach!!! Jaki piękny dzień! - powiedziałam z uśmiechem na ustach. Przeciągnęłam się mrużąc oczy. Wstałam z łóżka i pośpiesznie zeszłam na dół. Jak zawsze wypiłam z pięć kaw... Zjadłam śniadanie... I... Nuda...
- Yhh... - zaczęłam bawić się kosmykiem włosa. Teraz jedno pytanie... Co teraz zrobić? Weny na projekty nie ma... Wogle nie wiem jak to możliwe... Pustka w głowie...
- Z opętańcami nie chce mi się walczyć... - mruknęłam i podeszłam do szafy. Ubrałam się w płaszcz i wyszłam. Włóczyłam się bez celu. Była sobota więc ulice były puste. Przechodziłam obok różnych domów... Nic ciekawego. Ale zainteresował mnie jeden dom. Wyczuwałam zapach wilka. Podeszłam do budynku i zapukałam. Nic... Usłyszałam jedynie odgłos rozbitej szklanki i upadek... Zapukałam ponownie... Zero...
- Dobra... Potem odkupię jej drzwi... - mruknęłam i kopnęłam je nogą. Po chwili drzwi nie było a ja weszłam do pomieszczenia. Zauważyłam dziewczynę leżącą na podłodze z pokaleczonymi kolanami i nadgarstkami. Szybko do niej podbiegłam. Dotknęłam czoło, sprawdziłam puls... Wszystko dobrze, ale straciła przytomność. Wzięłam ją na ręce i położyłam na łóżku. Poszłam w stronę kuchni i zaczęłam przeszukiwać wszystkie szafki... Nic oprucz leków przeciwbólowych i puste opakowania od leków usypiających.
- Chyba przedawkowała... - mruknęłam. Rozglądałam się tak długo, aż w końcu znalazłam apteczkę. Podeszłam do dziewczyny i opatrzyłam jej rany. Wyczarowałam kilka ziół przyszpieszających gojenie... Przez przypadek użyłam psychometrii... Oj... Co ona przeżyła... Czułam to co ona... Ból... Cierpienie... Otworzyłam oczy i spojrzałam ze współczuciem na dziewczynę... Czekałam aż się obudzi... Oj, trochę to trwało. Po chwili dziewczyna poruszyła się i otworzyła oczy. Spojrzała na mnie przestraszona i podkuliła ogon.
- Nic ci nie zrobię. - uśmiechnęłam się. - Jestem Prim... A ty? - zapytałam podając dziewczynie rękę.

( Miyashi? Sorka, że takie krótkie... )