Od. Shellis

Śpię w grocie samotna, budzę się i widzę coś tak pięknego, czego jeszcze nigdy nie widziałam. Pamiętam jak poznałam Shena tak, jakby to było wczoraj. Od tamtego czasu nie byłam sama.. To on nauczył mnie jak przetrwać w najgorszych warunkach.

- Dobra, koniec tego wspominania - mruknęłam do siebie, przywołując swoje skrzydła.

- Shen, chodź. - powiedziałam pół-głosem.

Pomyślałam, że gdy trochę posiedzę na chmurze z Shenem, moje wspomnienia odejdą, lecz cały czas o tym myślałam. Nie mogłam znieść bólu, który mi został po całej rodzinie, za wszelką cenę chciałam ich jeszcze raz zobaczyć.

- Przecież i tak losu nie oszukam, nie zobaczę mojej rodziny po raz drugi, choćbym miała zrobić wszystko. - warknęłam

Położyłam się na chmurze i zasnęłam. Po 10 minutach usłyszałam radosne krzyki na ziemi, postanowiłam sprawdzić kto to.

- Chodź, Shayla! - krzyknęła radośnie jakaś wadera.

Wydaje mi się, że skądś ją znam...

Wstałam z chmury i poleciałam na ziemię. Nie chciałam jej wystraszyć, więc obserwowałam ją z korony drzewa. Niestety mi to nie wyszło, ponieważ gałąź się zerwała i spadłam na ziemię.

- Uciekać, czy nie? - Szepnęłam do Shena...

(Prim?)