Od. Tristian'a c.d Lorcan

Otworzyłem oczy. Leżałem na miękkim łóżku, otoczony równie miękką kołdrą. W pokoju panował półmrok, słońce dopiero wstawało. Usiadłem na materacu próbując przypomnieć sobie, dlaczego tutaj jestem, lecz ostatnią rzeczą, którą zapamiętałem było leżenie na śniegu chwilę po pobiciu. Nie mogło minąć od niego dużo czasu, gdyż rany cały czas bolały. Sięgnąłem po leżącą obok koszulę, którą miałem na sobie ostatniego wieczoru. Wolałem nie zastanawiać się nad tym, czemu nie byłem w nią ubrany. Wstałem i otworzyłem drzwi. W kolejnym pokoju było jeszcze ciemniej, z uwagi na okna zasłonięte roletami. Nim oczy zdołały mi się przyzwyczaić do natężenia światła w pomieszczeniu usłyszałem pytanie o moje samopoczucie. Mimowolnie wzdrygnąłem się i powoli obróciłem w kierunku, z którego dochodził głos. Dopiero teraz dostrzegłem wysokiego, czerwonowłosego mężczyznę leżącego na kanapie. Mieszkanie należało do niego. Najprawdopodobniej to dzięki niemu nie zamarzłem na tym śniegu i znajduję się w tej kawalerce.
- C-co? - Spytałem zdziwiony.
Nabrałem głębszy oddech. Właściwie to próbowałem to zrobić, ale coś uciskało moją klatkę piersiową. Bandaż. Czyli mnie opatrzył. Nie miałem pojęcia, dlaczego pomógł mi aż tak bardzo.
- Dobrze. - Powiedziałem, mimo potwornego bólu rozchodzącego się po całym ciele. - Dziękuje.
Nieznajomy wstał po czym uśmiechając się wyszedł do kolejnego pokoju. Nie bardzo wiedząc, co powinienem ze sobą zrobić podążyłem za nim do, jak się okazało, kuchni. Czerwonowłosy sięgnął po leżące na blacie jajka i rozbił je na patelni stojącej na kuchence. Tuż obok leżała bardzo podobne naczynie z resztkami jajecznicy, która przywarła do metalowej powierzchni.
- Chcesz trochę? - Spytał, jakby ta sytuacja była zupełnie normalna.
Pokiwałem nieśmiało głową.
- Właściwie to... Dlaczego mnie tu zabrałeś? Znaczy, nie, żebym miał do ciebie o to pretensje, ale przecież mogłeś po prostu minąć mnie obojętnie, jak reszta. Albo najzwyklej zadzwonić do szpitala, wtedy nie miałbyś problemu ze mną w twoim domu. - Powiedziałem, przyglądając się, jak mężczyzna przygotowuje posiłek.

< Lorcan? Still better love story than Twilight. >