Od Tytanii C.D Shadow i Nixie

 Aha. No tak. Robiła ją w konia. Dała albo złe klucze, albo na dworze czekała masa strażników. Teraz Tytania zastanawiała się, jak zareagować, żeby nie wypaść w oczach kobiety-robota na potencjalną idiotkę. Pobiec z tymi kluczykami? Wyszłoby, że jest naiwna i jak dziecko będzie chwytała się cudzej brzytwy, byleby tylko się stąd wydostać. Jeżeli zaś odda jej klucze, wyszłoby na to, że jest zbyt pewna siebie i jeszcze w oczach innych stałaby się drugim Viperem. Ostatecznie jednak odłożyła metalowe narzędzie na stolik i spojrzała z wyrzutem na Nixie.

  — Niczego od ciebie nie chcę. — powiedziała krótko i zmieniła się w waderę. 

  Już miała ruszyć do przodu, kiedy poczuła, jak kobieta staje jej na ogonie. Tytania cicho warknęła, ale nic nie powiedziała. Spojrzała jedynie z wyrzutem na "zdrajcę". 

 — Bez klucza nie wyjdziesz. 

 — Nie mów mi, jak mam wychodzić. Sama znajdę drogę i świetnie sobie poradzę bez pomocy zdrajców. — mruknęła Tytania. — Mam wyjebane na waszą pieprzoną pomoc. Róbcie sobie ze mną, co chcecie, ale nie przyjmę waszej pomocy, choćbyście mi tu Mroku obalili! 

  Nixie niespodziewanie wybuchnęła śmiechem, słysząc wypowiedź Tytanii. Wadera wyglądała na zdenerwowaną. Zastanawiała się, co było powodem wybuchu cyborga. Nie miała jednak ochoty słuchać obelg ze strony robota-kobiety. Niepostrzeżenie zabrała te nieszczęsne kluczyki ze stolika i pobiegła na wprost bramy. Musiała stąd uciec jak najszybciej, inaczej ona wezwie straże i zacznie się gra w polowanie. 

  Właśnie. Gra. Mogła się ona bawić. Zresztą, Mroku zaraz dowie się o zniknięciu Tytanii i wyśle za nią swoje wojska, które rozszarpią waderę. Mimo iż ta była silna, wiedziała, że nie dałaby rady w walce z żołnierzami demonicy, jeżeli ta wyśle za nią coś gorszego, niż tylko samych krukonów i opętańców. Usłyszała za sobą krzyki i strzały. Miał wrażenie, że zaraz zmieni się w demona i roztrzaska to całe towarzystwo. Była teraz rządna krwi. I marzyła o swoim upragnionym narkotyku. 

Yoku? Shadow

No koment.