Od Artemidy i Apolla C.D Zdrajca

Dumę matki? Zdaniem białowłosego średnio to do siebie pasowało. Kochał rodzicielkę z całej siły.  Zarówno on jak i Artemida zawsze słyszeli że duma to zło oraz, że pakuje w same problemy. Coś tu było nie tak. Chłopiec podrapał się po nosie i zaczął się zastanawiać nad dziwnymi słowami wilkopodobnej istoty.  Postanowił skonsultować to z siostrą.
- „Nie sądzę, żeby mamę obchodził honor...” - odparła dziewczynka.
- „Mam silne wrażenie, że coś przed nami ukrywa.”
-„Apuś, wracajmy do domu. Boję się...”
-„Zwariowałaś?! To może być nasza przepustka do reszty świata! Poza tym nie chcesz dowiedzieć się co między nimi zaszło?”
-„Tak, ale -”
- „Nie chrzań Teda! W razie czego jestem tu i cię ochronię!” - zawołał wilczek po czym zerwał łącze. Podszedł do stwora i jakby nigdy nic stanął obok niego. Na pytanie dokąd idą, Zdrajca popatrzył się dziwnie na białowłosego. Artemida nie przeszkadzała bratu. Nie podobał jej się ten plan jednak nie mogła się teraz wycofać i zostawić go samego. Wszak ciężko powstrzymać  napalonego na coś Apollo. Ten jeden raz musiała być dzielna. Mazisty potwór przez chwilę zastygł w miejscu i jakby przetwarzał informacje. W końcu powtórzył:
- „Idziemy?” - ostatnią cząstkę podkreślił przesadnie. Chłopiec z dumą wypisaną na twarzy pomachał  twierdząco głową.
-  Czym zasłużyłem sobie na ten zaszczyt? - ciągnął dalej.
- Ja i Teda chcemy zwiedzić resztę świata. Uważamy, że będziesz najlepiej pasował do roli przewodnika!
- Ja? Sądzę, że przeceniacie moje możliwości. - wykręcał się.
- Ależ skąd! - krzyknął Apollo. W jego oczach widać było determinację. Zdrajca zamilkł na chwilę, a na twarzyczce chłopca pojawił się chytry uśmieszek. Czyżby Alpha Republiki spasował? A może skończyły mu się pomysły na wybrnięcie z sytuacji? Ostatecznie...
<Zdrajca? Apollo wypełnia deTEMMIEnacja! Musiałam x3  >