Od Alishy "Pomocna Łapa?" do Reny

Gdy Rena wyszła z jaskini, pomyślałam, że jednak nie tak łatwo będzie mi tu znaleźć przyjaciół. W końcu - wszystko tak dobrze mi dotychczas szło. Złapałam w miarę dobry kontakt z tą kotką oraz z Tytanią, ale nie! Musiałam wszystko zepsuć! Gdy tak biłam się ze swoimi myślami, usłyszałam stłumiony dźwięk, jak coś uderzyło o ziemię. Spojrzałam w tamtym kierunku i ujrzałam Renę leżącą bezwładnie na ziemi. Szybko pozbierałam myśli i ruszyłam w jej kierunku. Podczas biegu łapy same mi się plątały, trudno mi było złapać oddech. Ale jednak nie mogłam jej tak zostawić. Co z tego, że w pewnym sensie odrzuciła moją przyjaźń. Członek stada, to jednak rodzina, której w każdej sytuacji trzeba pomóc. Stanęłam nad leżącą kotką i sprawdziłam jej puls. Był wykrywalny, więc kotka jeszcze żyła. Powodem jej nagłego omdlenia, mogło być słońce. W ten dzień prażyło niemiłosiernie, mimo iż o tej porze roku to niepodobne. Delikatnie wsunęłam pysk pod ciało kotki i zarzuciłam ją sobie na grzbiet jednym ruchem. Na początku delikatnie ugięłam się pod jej ciężarem, jednak szybko się wyprostowałam i truchtem ruszyłam znaleźć kogoś, kto by mógł pomóc. Po paru minutach Rena ocknęła się i jęknęła cicho.
- Rena? Nic ci nie jest? - spytałam troskliwie
- Ni-e - jęknęła cicho
Przez kolejne parę minut szłam w ciszy, którą przerywał jedynie trzask łamanych gałązek i miarowy oddech kotki. Po chwili doszłyśmy do pewnego zacienionego wodospadu, przy którym leżała sterta kamieni pokrytych mchem.
- Połóż... Połóż mnie-e tutaj - wysapała Rena
Wykonałam jej prośbę. Opuściłam łeb i pozwoliłam by ruda kula futra ześlizgnęła się na głazy. Rena ciężko sapnęła po czym otworzyła oczy.
- Więc mam dwie sprawy... - zaczęłam delikatnie
- Jakie?
Wzięłam wdech i powiedziałam:
- Co się dokładnie stało, dlaczego zemdlałaś? I chyba przydałaby ci się pomocna łapa, nieprawdaż?

Rena?