Od Zdrajcy cd. Anubisa

Anubis zasnął. Zdrajca jeszcze przez jakiś czas przechadzał się po pokoju, zgłębiając szczegóły jego umeblowania, po czym zgasił światło. Już po ciemku wyjrzał przez okno. Miasteczko, w którym się zatrzymali było takie... spokojne. Czego Darkness mógł chcieć od człowieka? Czarnowłosemu nie dawało to spokoju. Nie jest już przecież członkiem watahy. Może Alpha chce postawić mu ultimatum - wracasz albo wypad? Człowiek sposępniał. Jakoś nie uśmiechała mu się taka perspektywa. Nawet przez chwilę... małą chwilę miał ochotę zwiać i posłać Darka w diabły z jego synem, jednak... jakoś nie potrafił. Westchnął i przemienił się w wilka. Znalazł sobie wygodny kąt i położył się. Wiedział, że nie będzie spał, jednak odpoczywając w mroku zregeneruje nieco swoje siły. I swoją masę, osłabioną światłem dnia oraz lamp elektrycznych.

Zapadł we własny mrok, swoich mysli. Gęsty, ciemny, ponury.

Wyrwał go z niego dopiero jakiś ruch niedaleko. Podniósł łeb. To Anubis przewracał się z boku na bok. Fałszywy alarm. Zdrajca ponownie położył głową na łapach i zamknął oczy. 

Zamknął oczy, by otworzyć je na wydarzenia, które nigdy nie miały miejsca. Przerażało go to nieco... czasami, jednak widział różne rzeczy i miejsca. Sam nie wiedział nawet skąd pochodziły. No i... przecież całkiem realnie zdażało mu się odnaleźć je w teraźniejszości, jako przebłyski, cienie... jako to zadanie na olimpiadzie.

- Zdrajco? - Anubis miał głowę na wysokości pyska wilka. Dopiero teraz czarnowłosy zoriętował się, że znajduje się w zupełnie innej części pokoju, niż był początkowo. A konkretnie - na szafie. - Czemu tam wlazłeś, co?

Wilk otworzył pysk, jakby chciał coś powiedzieć, jednak jezyk plątał mu się nawet bardziej niż zwykle i nawet tego nie był w stanie zrobić.

- Mniejsza, złaź stamtąd! - rozkazał chłopak. Czarna postać szybko przetoczyła się na cień pod łóżkiem towarzysza i wstała, stając się człowiekiem. Bardzo zakłopotanym człowiekiem.

(Anubis?)