Od Mercury c.d Viper

Uśmiechnęłam się. Cóż, takiej reakcji kompletnie się nie spodziewałam. Pierwszy raz ktoś tak zareagował na MÓJ pocałunek. Tak bardzo chciałam bardziej go poznać. Cholera! Te słowa w niewielki sposób mnie zraniły, jednak nie poddam się-oj nie tak łatwo. Co miałam zrobić, kiedy wykrzyczał te słowa? Byłam sobą. Zasłoniłam dłonią usta chłopaka i pocałowałam go ponownie, tym razem celując w rękę znajdującą się na ustach.
- Może tak byłoby lepiej? - syknęłam, wracając na swoją stronę. - Porozmawiajmy w normalny sposób, bo nie widzę, że choć trochę się mną zainteresowałeś. -westchnęłam. - Nie jesteś normalną osobą, mam rację? -poprawiłam włosy, przybierając poważny wyraz twarzy.
Percy patrzył wściekle przed siebie. Pomyślałabym, że już łatwo o mnie nie zapomni. Przynajmniej tyle. Nie czułam się wściekła, byłam zadowolona, że zaszłam tak daleko i się przemogłam. Nie było to totalne zadowolenie, w głębi odczuwałam smutek. Może niedawno przeżył nieszczęśliwą miłość? Może stracił dziewczynę? Zerwał z kimś? Tymczasem nie było czasu na zbędne pytania. Na moje nieszczęście jego twarz wyrażała wściekłość.
-Wychodzę. -warknął, narzucił na siebie kurtkę i wyszedł.
Otworzyłam usta, jednak po chwili je zamknęłam. Byłam za bardzo natrętna. Już na początku nie wykazywał zainteresowania moją osobą. Posmutniałam i skierowałam się do łazienki. Stanęłam przed lustrem i ułożyłam włosy do normalnego porządku. Oczy lekko mnie bolały, więc zdjęłam soczewki, a łzy same popłynęły z oczu. Przesadziłam. Chodzenie w soczewkach przez 48h było złym pomysłem. Opłukałam oczy. Wyciągnęłam z torebki zestaw do zmywania makijażu i to zrobiłam, mimo tego oczy były lekko czerwone. Po chwili czekania nałożyłam kolejny. Soczewki musiałam odstawić. Wsadziłam je do pudełeczka, a następnie do mniejszej kieszonki w torebce. Zapięłam kurtkę i wyszłam z łazienki, naciągając kaptur na głowę. Wychodząc z kafejki, coś lub ktoś pociągnęło mnie za rękę, wciągając w otchłań jednej z ciemniejszych alejek. Ignorując zagrożenie, dałam się zaciągnąć w ciemnicę. Nie próbowałam krzyczeć. Z jednej strony nie byłam w stanie, postać zasłoniła moje usta ręką.
- Kim naprawdę jestem? Nie powiedziałbym, że nie wiem, jednak zacznijmy się od przedstawienia ciebie. -mruknął.
Te same niebieskie oczy. Uśmiech wskoczył mi na twarz.
- Gepardem. Jestem gepardem. -odpowiedziałam bez przemyślenia konsekwencji. - Dodatkowo... To jest mój prawdziwy kolor. No, i jak już wiesz, nazywam się Mercury Chesterfield. -wskazałam wolną ręką na lewe oko.
Zaczął się śmiać, ale nie puszczał mojej ręki. Spojrzał w moje oczy. Rzeczywiście, to było coś, co na pewno wyróżniało mnie od każdej innej postaci. Bez soczewek wyróżniałam się zbytecznie.
- Skoro ja się przedstawiłam odpowiednio... Nie liczę, abyś był kimś pokroju prawdziwych ludzi. -mruknęłam, podnosząc rękę Percy'ego i swoją do góry. - Dodatkowo, ciągle mnie nie puściłeś.

(Viperku xD?)