Od. Darknessa c.d Tara

Mężczyzna wpatrywał się beznamiętnie w pobliskie budynki. Anielica chciała przerwać tę okropna ciszę i zapytała się Darknessa cicho "Długo jeszcze?" . Mężczyzna jednak nie reagował. Kobieta pomyślała, że Darkoss nie usłyszał jej pytania, więc znowu je powtórzyła. Darkness jednak przerwał jej w pół zdania, zasłaniając Tarze usta ręką.
- Nie chcę o niczym gadać.- parsknął cicho i odwrócił się do niej plecami.
Dziewczyna położyła rękę na jego ramieniu i zaczęła go delikatnie masować, co trochę zniesmaczyło mężczyznę. Nie przepadał za takimi gestami. Tym bardziej nie przy ludziach! Po kilkuminutowym spacerze wreszcie dotarli do jego dawnego domu, w którym obecnie, o ile dobrze wiedział, przebywała jego ukochana córka. "Ukochana" to jednak za dużo powiedziane. Jaka normalna rodzina próbowałaby siebie wymordować? No cóż, jak ma się nienormalnego ojca psychola, to raczej nie ma w tym nic dziwnego.
Drzwi do domu były otwarte, więc oboje z Tarą wślizgnęli się do pomieszczenia, w którym było okropnie ciemno i głucho. Darkness zrobił krok na przód i odezwał się zdecydowanym głosem:
- Wróciłem. - jednak żadnej odpowiedzi nie było.
Czekali tak kilka minut. W końcu po schodach zeszła wysoka, ubrana na czarno dziewczyna. Włosy miała spięte w kuca. Odezwała się do swojego ojca:
- Nie masz prawa się tutaj pokazywać. Nie po tym wszystkim.
Na usta Darka wpełzł złośliwy uśmieszek. Tara wiedziała, że jeżeli czegoś nie zrobi, za chwilę może dojść do nieprzyjemnych rzeczy.
- Mam wszelkie prawa. To ty nie miałaś praw mnie atakować.
Tytania wyglądała na zmieszaną i zdezorientowaną. chciała się odezwać, ale zbyt mocno była zdezorientowana. Po chwili jednak zaprzeczyła. Była pewna, że zrobił to ktoś inny.Mężczyzna nawet nie spojrzał w jej duszyczkę, aby zobaczyć, czy dziewczyna kłamie. Był tak wściekły, że przemienił się w wilka i po chwili leżał już na swojej córce, pokazując jej białe i ostre jak brzytwa kły. Za chwilę miała się polać krew.
<Taro? Wena powoli mi wraca ^.^>