Od. Anubis'a c.d Moon

Głęboki wdech! Orientujesz się co się dzieje i wiejesz! otworzyłem nagle oczy. To tylko sen... Byłem uwięziony, a obok Moon.. tak blisko! Polubiłem ją. Nawet można powiedzieć, bardzo. Nie miałem ochoty przemieniać się w człowieka.Była ranna. Ale chyba... jej rany znikały. Odetchnąłem z ulgą. Byłem rad, że wszystko na razie jest w porządku. Przekręciłem ciało Moon i ułożyłem w miarę wygodnej pozycji. Moje rany również mi dokuczyły... a zwłaszcza w miejscu, gdzie chyba potraktowali mnie batem. Krukoni uwielbiają bawić się więźniami. Miejsce, w które Bahur przyłożył mi sztylet piekło niemiłosiernie. Miałem ochotę wrzasnąć z bólu. Czułem się wykończony i niepotrzebny. Wadera nagle się ocknęła i podeszła do mnie:
- A..anu? - wyjąkała, ale uciszyłem ją skinieniem łapy.
- Dziękuję. - powiedziałem. - Jednak ja i tak nie mam po co żyć na tym świecie. pomogę ci się stąd wydostać. Musisz mi zaufać. Ja tu zostanę. Nie złamią mnie. Tortury jednak mogą mnie zabić...  - byłem zdezorientowany tym, co powiedziałem. Mogłem wreszcie udowodnić tym pchlarzom, że nie jestem do niczego i mimo swojego wieku, mogę zrobić wiele wielkich rzeczy. Raz się jeszcze przekona!
- Zrobimy tak, ty schowasz się za pryczą, a ja zacznę skomleć i wytworzę twoja iluzję. Strażnicy podbiegną do mnie i zostawią drzwi otwarte... wybiegniesz przez nie i sprowadzisz pomoc. Nie widzę innej opcji Moon.
Biała wadera spojrzała na mnie z przestrachem. Była ranna... No fakt.. nie pomyślałem. Zmieniłem się więc w człowieka i spojrzałem na swoją torbę. Fiolki pełne i puste, od czarnych po tęczowe. W jednej z nich była specjalna maź. Kazałem Moon podejść i wpakować łapę do mazi. Po kilku minutach łapa była cała, podobnie jak żebra. Gorzej z ranami zadanymi nożem... Nie zagoiły się.
- Nie mogę zrobić dla ciebie nic więcej. - powiedziałem i spakowałem eliksiry do torby. - Zgadzasz się na taki układ?
(Moon? Szybko, co? XD)