„Lepsza jest samotność niż fałszywi przyjaciele”

Mushi shoujo no mori

Godność: Miyashi Kamitsuruyoshi

Płeć: Wadera

Orientacja: Najbardziej prawidłowym stwierdzeniem jest takie, że jest biseksualna. Dla niej płeć wilka, w którym się zakocha, nie ma większego znaczenia – dla niej ważniejsze jest samo uczucie miłości.

Wiek: 15 lat, jednak od ukończenia dwunastego roku życia nie starzeje się z wyglądu – nawet nie rośnie. 

Rasa: wilkołak

Sympatia: Chętnie by kogoś znalazła… Kto jej nie skrzywdzi i pokocha taką, jaką jest.

Charakter: Zwykle nie pokazuje się innym wilkom ani innym zwierzętom, dlatego prawie nigdy sama nie podejdzie do nikogo. Prawie zawsze ukrywa się w miejscach, gdzie nikt nie chodzi, aby nikt jej nie znalazł. Na pierwszy rzut oka jest skryta. Można powiedzieć, że nie okazuje żadnych uczuć, ale gdy się ją bliżej pozna, okaże się, że tak naprawdę jest miłą, momentami słodką, wręcz chorobliwie wrażliwą i przyjaźnie nastawioną waderą, którą łatwo doprowadzić do rozpaczy.

Wszystkie uczucia ukrywa jak może, co często jej nie wychodzi. Bardzo często płacze przez przeżycia z dzieciństwa, ale nie tylko – wystarczy powiedzieć coś złego na jej temat lub przypomnieć jej o przeszłości, aby z płaczem uciekła i zaszyła się w miejscu, gdzie nikt jej nie zobaczy. Wtedy niewiele trzeba do tego, by spróbowała sobie coś złego zrobić. Spowodowane jest to tym, że przez wydarzenia z jej dzieciństwa jej psychika uległa znacznym i najpewniej nieodwracalnym zniszczeniom. Kiedy płacze, przez długi czas nie może przestać – nie da się jej wtedy ani pocieszyć, ani zmusić do tego, by przestała. Kiedy widzi kogoś w potrzebie, czuje ogromną chęć i konieczność pomocy temu komuś. Jeśli nie pomoże lub z jakiegokolwiek powodu nie będzie mogła pomóc, będą dręczyć ją wyrzuty sumienia przez długi czas – od kilku miesięcy do nawet jej zgonu. Wszystkie negatywne wydarzenia z jej dzieciństwa bardzo mocno przeżywa, szczególnie podczas snu. Jednak przed innymi jest zwykle uśmiechnięta i sprawia pozory szczęśliwej. W sumie zdarza się jej, że jest szczęśliwa, ale trudno rozróżnić jej prawdziwe szczęście od udawanego.

Każdego innego wilka traktuje z szacunkiem, czy to najlepszy przyjaciel, czy ktoś jej nieznany. Uważa, że jest kimś gorszym, kto nie zasługuje na normalne i spokojne życie, jeśli w ogóle ma prawo do życia. Ponieważ strasznie boi się innych, daje się wykorzystywać, a nawet poniżać – cokolwiek, by nikt się na nią nie gniewał. Na kolanach przeprasza za wszystko – nawet za najmniej ważne rzeczy, na które nikt nie zwraca uwagi. Dla innego, znanego jej i lubianego przez nią wilka potrafi poświęcić całe swoje życie, byleby tylko był szczęśliwy – nawet nie pomyśli o tym, że też chce być szczęśliwa. 

Nienawidzi walczyć, ale nie dlatego, że nie potrafi. Nienawidzi krzywdzić innych w żaden sposób, dlatego preferuje spokojną rozmowę zamiast walki. Jeśli komuś nie odpowiadałoby takie rozwiązanie, gotowa jest się poddać lub uciec, jeśli to możliwe. 

Przez to, że nie radzi sobie z przeszłością, która dręczy ją niemal na każdym kroku, popełnia próby samobójcze, które do tej pory nie skutkowały. Często także sama siebie okalecza, gdy ma momenty, że boi się zabić – najczęściej po nieudanych próbach samobójczych. Próbowała wcześniej komuś powiedzieć, co jej leży na sercu, brać leki antydepresyjne i wiele innych rzeczy, ale nic nie pomagało. Dlatego nie chce zabierać innym czasu swoimi problemami. Nawet przestała prosić kogokolwiek o pomoc – uważa, że nikt i tak jej nie pomoże.

Aparycja: Jako wilk:

Nie jest zbyt wysoka, od większości wilków byłaby chociaż o kilka milimetrów niższa. Każdy z jej 7 ogonów ma około 0.8 m długości. Skrzydła domyślnie ma o rozpiętości 8 m. Całe futro wadery jest śnieżnobiałe, przez co prawie w ogóle nie widać jej w śniegu. Pod swoim gęstym futrem ma liczne blizny po tym, co przeszła, chociaż świeże rany też się pojawiają. Jej oczy są koloru złotego i mogą świecić w nocy.

Jako człowiek:

Tak naprawdę nie jest człowiekiem pod tą postacią, przynajmniej w pełni. Jej wzrost wynosi niecałe 1.47 m, z wilczymi uszami około 1.54 m. Jest szczupła, nie widać po niej stanowczo za małej wagi. Jej włosy są brunatne, długie do jej ramion i lekko pofalowane. W zbliżonym kolorze ma ogon i uszy. Długość jej ogona w tej postaci wynosi 1 m. Oczy pod tą postacią stają się karmelowe. Jej cera jest chorobliwie jasna i także pokryta bliznami i ranami, w większości jednak ukrytymi. Nie brakuje też śladów po sznurach.

Zainteresowania/Talenty: Interesuje się lotnictwem, medycyną, a także trochę ogrodnictwem, jednak czasami jej problemy psychiczne nie pozwalają jej na wykonywanie ulubionych czynności. Z talentów… Poza dobrym lataniem umie pięknie rysować, a nawet i śpiewać, co jednak rzadko kiedy robi. Umie także rozmawiać z niektórymi zwierzętami, w szczególności z lisami, z którymi w dzieciństwie często rozmawiała.

Stanowisko: Rada Założycieli

Żywioł: Powietrze, parapsychologia, fale dźwiękowe

Moce: 

• Telekineza
• Biokineza – może modyfikować i odczytywać kod DNA różnych organizmów żywych, a także wspomagać leczenie ich chorób lub gojenie się ran. Na nią samą nie działa to prawie wcale.
• Ultradźwiękami może przyspieszyć gojenie się ran nawet czterokrotnie.
• Pamięć hiperdźwiękowa – używając tej mocy na kryształach może zapisywać różne rzeczy, jak tekst, obrazy, dźwięki i inne rzeczy, nawet wrażenia węchowe, dotykowe i smakowe. Wszystko za pomocą hiperdźwięków (częstotliwość powyżej 1 GHz), jednak wymaga to użycia kryształów (ciał krystalicznych) jako „nośników pamięci”. Może to być też używane do przesyłania informacji na duże odległości z dużą prędkością. Wadą jest to, że najmniejsze uszkodzenia danego ciała krystalicznego powodują uszkodzenie lub nawet skasowanie całej informacji. Częścią jej mocy jest to, że w okolicy jej mózgu (po wewnętrznej stronie kości czaszki) ma właśnie fragment krystalicznej substancji która służy za jej dodatkową pamięć – działa ona niezależnie od jej woli, pomaga w zapamiętywaniu innych rzeczy i jest trwalsza od zwykłej pamięci mózgowej. Wadą jest to, że można ją przypadkowo wywołać w dowolnym momencie.
• Może odtworzyć dowolny fragment muzyki jaki istnieje na świecie.
• Może zmienić skład powietrza w danym miejscu, ma to kształt kuli o maksymalnym promieniu 2 m. Może to utrzymać tylko przez krótki czas, do 5 minut maksymalnie.

Moc Specjalna: 

• Latanie – pod każdym z jej skrzydeł ma miejsce, z którego wydostaje się silnie sprężone powietrze, dzięki czemu Miyashi nie musi machać skrzydłami. Jest ono niewidzialne i nie zmienia budowy skrzydła, które wygląda tak, jak u większości wilków. Do tego dochodzi sterowanie podobne do tego znanego z samolotów – jej skrzydła wyginają się odpowiednio tak, jak powierzchnie sterowe tych maszyn powietrznych (m.in. klapy, lotki, hamulce aerodynamiczne, spoilery, a nawet skrzela (przednia część skrzydła wysuwana do przodu celem zwiększenia siły nośnej). Za ster wysokości oraz statecznik pionowy służy jej 7 ogonów). Może także wychylić skrzydła lekko do tyłu, celem umożliwienia lotów naddźwiękowych. Pozwala jej to na osiągnięcie wysokości 14.5 km oraz prędkości 1000 węzłów (ok. 1852 km/h) rzeczywistej prędkości powietrznej na maksymalnej wysokości przelotowej – na wysokości poniżej 5.5 km maksymalnie osiągnie 480 węzłów (889 km/h). Minimalna prędkość jej lotu wynosi 30 węzłów (ok. 55 km/h). Oczywiście może poruszać skrzydłami, co może w pewnych momentach pomóc w locie, ale równie dobrze może uczynić ten lot niestabilnym, co może zakończyć się nawet dla niej tragedią. Do tego może zmieniać jeszcze rozpiętość skrzydeł – od 8 m do nawet 20 m, odejmując 20 cm od skrzydła, które może wygiąć do góry pod kątem 75 stopni, co pomaga w stabilizacji lotu (zmniejsza turbulencje) i zmniejsza częściowo opór powietrza. W ten sposób działa to pod postacią wilczą, chociaż pod ludzką w podobny. Jako że nie ma skrzydeł jako człowiek, są one słabo widoczne, stworzone z pary wodnej i powietrza. Wtedy odpowiedniki steru kierunku i steru wysokości tworzą się na jej plecach (w pierwszym przypadku) i na nogach, w okolicy kostek (w drugim). Pod ludzką postacią rozpiętość jej sztucznych skrzydeł wynosi od 10 do 25 m.

Pamiątki: Jedyne co jej zostało to wspomnienia, zaburzenia depresyjne, inne zaburzenia lękowe i nerwicowe, a także liczne rany i blizny. Do tego dochodzą inne dolegliwości fizyczne tym spowodowane.

Przedmioty: Nic jej nie zostało…

Towarzysz: Jeszcze nie ma, ale może kiedyś… A może i nawet całkiem niedługo…

Historia: Jej historia zaczyna się w niewielkiej watasze odległej stąd o około 25 km. Tam się urodziła jako ostatnia z miotu. Nie było komplikacji, ale jej rodzice nie chcieli jej z niewiadomego dla niej powodu. Chodziło o to, że jako jedyna potrafiła zamieniać się w człowieka, a w sumie istotę do człowieka podobną. Potwierdzone to było dopiero po pierwszych trzech latach jej życia. Z całej rodziny była najgorzej traktowana – musiała spełniać wszystkie zachcianki innych, nawet rodzeństwa, które nauczone było traktować ją gorzej od innych. Często była ciężko raniona za choćby sekundowe opóźnienia, a czasem i bez powodu. Jedynie pewien basior z całej czwórki ją szanował i pomagał jej wszystko przetrwać. Chociaż całymi nocami płakała, on ją pocieszał i podtrzymywał na duchu. W końcu sam był też gorzej traktowany, jednak nie aż tak źle, jak ona. W końcu, gdy już nie była w stanie wytrzymać, jej brat pomógł jej stamtąd uciec, ponieważ gdy wcześniej próbowała, była dotkliwie karana. Przy próbie jej ucieczki, tamten basior został za to zabity, a Miyashi została ciężko zraniona. Podczas ucieczki jakimś cudem znalazła się w ludzkim świecie, gdzie nie mogła się odnaleźć. Nikt jej nie pomagał, ale po kilku dniach zaczęła sobie radzić coraz lepiej. Skończyła 11 ludzkich lat, jak została porwana przez ludzi, którzy ją między sobą sprzedawali i traktowali jeszcze gorzej, niż jej rodzina. Dopiero po 4 latach udało jej się uciec z tej niewoli – była wycieńczona i dotkliwie zraniona. Ostatnimi siłami poszła w nieznanym jej kierunku, upadła na ziemię po kilkunastu godzinach męczącej wędrówki. Już miała skonać, ale na szczęście odnalazł ją jeden z członków Watahy Karmazynowej Nocy (tych, którzy spiskują przeciwko opętanemu Alfie) i ją uratował. Jednak pomimo tego wszystkie złe wspomnienia oraz obrazy z poprzednich lat zostały. Wszystko przypomina jej się podczas snu, a nawet w dzień, w losowych momentach. 

Bank: 800$

Inne:

• Cała jej rodzina została przez nią zapomniana.
• Nie ma nic przeciwko szczeniętom, ale obawia się, że nie będzie dobrą matką. Nie chce, by jej dzieci miały tragiczne dzieciństwo.
• Jej głos [Klik!]
• Jej psychika jest trwale uszkodzona, a przy braniu leków jej stan może się pogorszyć. Przez to już ma także problemy z żołądkiem, sercem i wątrobą.
• Niewyobrażalnie łatwo zapada na różne choroby zakaźne i wewnętrzne. Można stwierdzić, że jeśli jest jakakolwiek szansa, że Miyashi zachoruje, jest ona zawsze niemalże stuprocentowa.
• Bardzo lubi przebywać pod ludzką postacią (o wiele bardziej niż pod wilczą), ale nie lubi, gdy nazywa się ją człowiekiem. Ją to obraża, ale nie jest to jej fanaberia. W przeszłości miała do czynienia z ludźmi i ma o nich takie zdanie, a nie inne. Z powodu tych samych zdarzeń niemalże panicznie boi się innych ludzi.
• Jej grupa krwi to AB Rh-
• Posiada 62 pary chromosomów zamiast 39 (dla wilka) lub 23 (dla człowieka). Nie jest znana przyczyna tego zjawiska, ale prawdopodobnie dzięki temu ma ludzką postać. 

STATYSTYKI

| Siła: 3 | Szybkość:747 | Zwinność: 400 | Moc: 1032 |
| Równowaga: 340 | Technika: 310 | Ukrycie: 140 |

TYTUŁY
Brak