Od Fragonii C.D Marco

  Dziewczynka przygotowała dla chłopaka miejsce do spania. Nadal był to dla niej obcy człowiek, jednak czuła, że i tak nie ma już nic do stracenia. I tak dobrze czuła się w jego towarzystwie, więc albo był to znakomity manipulator, który zawładnął jej młodym umysłem, albo po prostu zwykły nastolatek, który chciał pomóc małej. W sercu dziewczyny zagościła ta iskierka nadziei. Musiała przyznać, że czarnowłosy był bardzo przystojny. 

  Czarnowłosy usadowił się wygodnie na kanapie i przykrył się kocem, otrzymanym od dziewczynki. Zdjął bluzkę, a ona zobaczyła jego dobrze zbudowany, nagi tors. Zarumieniła się i dała chłopakowi szklankę oraz butelkę z wodą, gdyby w nocy zachciało mu się pić. 

  — D...dobranoc. — wyjąkała i zamknęła za nim drzwi. Sama skierowała się do sypialni i położyła na łóżku.

  Mimo wielu prób nie potrafiła zasnąć. Kręciła się i wierciła, a w dodatku ciągle rozmyślała o nowo poznanym chłopaku. Marco na swój sposób był uroczy. I przystojny. Oraz opiekuńczy. Tak, nie potrafiła przestać o nim myśleć. Kiedy jednak zasnęła, obudziły ją koszmary. Frago znowu śniło się to samo. Cienie postaci, które podchodził do niej i szeptały okropne rzeczy. Rozpoznała w nich różne osoby. Swoich przyjaciół, rodziców, ludzi, których nienawidziła. A wszyscy byli nastawieni przeciwko niej. Jedynie największy kształt, przedstawiający na przemian kobietę i mężczyznę, wmawiał jej, jaka to ona jest cudowna i że zasługuje na coś więcej. To był Mroku. 

  — Wszystko w porządku? 

  Dziewczynka podskoczyła, słysząc spokojny głos swojego gościa. Spojrzała na niego, a potem na żyletki, które leżały na stole. Zawsze je tam trzymała. I zawsze po każdym koszmarze się okaleczała, chociaż nie potrzebny był koszmar, żeby zachęcić małolatę do takiego czynu. Robiła to, kiedy czuła się osaczona, niepotrzebna lub kiedy po prostu nie miała już sił. 

  Tym razem jednak nie sięgnęła po narzędzie. Czarnowłosy chłopak usiadł koło niej i pogłaskał ją po głowie. 

 — To tylko sen.. — pisnęła i zamknęła oczy.

<Marco?>