Od. Lucasa c.d Hikaru

Udało mi się sprzątnąć pozostałości po ulubionym ( o zgrozo )kubku Ishi…
-O! Patrz, zostało jeszcze ciasteczko! – dziewczyna krzyknęła uradowana i wzięła pudełko.
Podniosłem głowę, a w moich oczach błysnęła nadzieja. Kiedy widziałem jak wyciąga moje „ bóstwo” zaczęło mi drgać oko. Pewnie wyglądałem jak wariat. Moja podświadomość wciąż krzyczała: „ To twoje ciastko! To ciastko to pozostałość po ostatnim pudełku LIMITOWANEJ edycji! ONA chce zjeść TWOJE ciastko!”
Hiakru uśmiechnęła się do siebie i już miała zjeść ciastko, ale jej przerwałem.
- NIE. WAŻ. SIĘ. TEGO. ZJEŚĆ! – warknąłem i dosłownie napadłem na nią z poduszką w ręce.
- AAAA!!! Zejdź ze mnie debilu!!! Kup sobie! –zaczęła się wydzierać na cały głos. A ja siedziałem na niej okrakiem i biłem moją ukochaną poduszką. Widać było, że nie chciała oddać ciastka po dobroci. No i w najmniej odpowiednim momencie do domu weszła Ishi, obładowana torbami ze sklepów takich jak: Gucci, Dior itd…
- Ojej, to ciasteczko dla mnie!? – zapytała nie zwracając uwagi na naszą „walkę”. Bez pytania wzięła ciach i je zjadła. Potem otworzyła szeroko oczy i spojrzała to na mnie, to na Hiakru.
- Tu pedofilu! Nie ma mnie przez pół dnia, a ty się do innych dobierasz!? – krzyknęła i wyrwała mi poduszkę.
- Ale… To nie tak jak myślisz… - wyszeptałem i zszedłem ze zdezorientowanej Hikaru.
Ishi pomogła wstać dziewczynie i po chwili ją przytuliła.
- Biedulka moja… Pewnie to nie pierwszy raz, prawda? – powiedziała tak słodkim głosem jakby Hikaru miała 12 lat…
A ja? Ja miałem na nią focha za to, że zjadła moje ciastko…
Po chwili Ishi w końcu puściła dziewczynę i spojrzała na mnie lodowatym wzrokiem.
- No to? Gdzie jest mój ulubiony kubek?
Zrobiłem się cały blady i na wszelki wypadek w duchu zrobiłem znak krzyża….

( Hikaru? Bardzo cię przepraszam za długość… )