Od Możana C.D Alary

    - Wasz namiot jest już przygotowany, Lordzie. Liczę na to, że miło spędzony z nami czas przyjemnie odbije się na dalszych zarządzeniach w sprawie finansów na wojskowość. Twoja gwardzistka może zasiąść w namiocie sztabowym.
    - Wolałabym, aby Alara zagnieździła się w moim. Jeżeli nie ma miejsca - każ swoim sługom zanieść do niego dodatkowe łoże i rozstawić baldachim na dworze. Nie zamierzam spać bez swojej pomocniczki.
    - Nie powinno być z tym problemu. - odparł mężczyzna, skłaniając się nisko i gwiżdżąc w kierunku stojących nieopodal rycerzy, przerywając im partyjkę black jacka. Nie wyglądali na zadowolonych z tego powodu, jednak nie mogli sprzeciwić się rozkazom swojego dowódcy, bo jednak partyjka ukochanej gry nie była warta późniejszej chłosty i eliminacji w turnieju. A każdy, prawdziwy wojownik chciał koniecznie mieć swoje pięć minut na scenie.
    - Zapisy zostały już zakończone? Ile zgłosiło się oficjalnie ochotników?
    - Zależy, do jakich dyscyplin, ale naliczono dwie setki żołdaków. Nadal jednak starają się dostać. Na spokojnie panie, najsłabsi odpadną już pierwszego dnia, a liczę, że będzie to nieco ponad połowa. Nie powinno to jednak zmniejszyć zainteresowania samymi igrzyskami. Pod koniec pozostają jednostki najsilniejsze, gotowe do prawdziwej walki o honor. Zwycięzca turnieju pozostanie wywyższony i otrzyma nagrodę ufundowaną przez szlachtę oraz obiecaną wcześniej prywatną audiencję u królewskiego potomka, uzgodnioną z bratem lorda. Liczymy więc na owocną współpracę i miły pobyt w gronie dzielnych wojowników. Jeżeli książę ma do mnie jeszcze jakieś pytania, może je zadawać już teraz. Jeżeli nie, pan pozwoli, że się oddalę i dopilnuję niektórych rzeczy osobiście, bo, jak wiadomo, różnie bywa, kiedy oddaje się komuś władzę nad poszczególnymi zleceniami. Najlepiej jest zrobić wszystko po swojemu.
     Basior jedynie skinął głową i zaprzeczył, jakoby potrzebował więcej wytłumaczeń. Dwójka rycerzy, posłana wcześniej przez swojego dowódcę, już zajmowała się ulepszaniem namiotu królewskiego. Jak się okazało, był on na tyle wielki, że nie odczuwali potrzeby powiększać go o dodatkowy baldachim.
   - Masz czas dla siebie, jeżeli chcesz. Na razie zbierać się będą wszyscy goście i zapisywać do księgi. Wataha Zachodu, a raczej jej reprezentanci, przybędą o świcie. Ja zamierzam postudiować jeszcze kilka ksiąg i spróbować skontaktować się z doradcą. Nie oddalaj się zbytnio od naszego obozowiska i nie dawaj po sobie poznać, że jesteś wyżej położoną gwardzistką. W przeciwnym wypadku może skończyć się to niewygodnymi pytaniami. Nie odzywaj się, jeżeli będziesz słyszała zaczepki w swoją stronę. Przysłuchuj się innym, a może wyciągniesz z poszczególnych rozmów coś ciekawego. Jeżeli tak - niezwłocznie mnie o tym poinformuj. Nie szukaj bójek. A poza tym baw się dobrze i nie zdradzaj informacji dotyczących mojej osoby i losów królestwa bez mojej zgody. Jeżeli nie potrzebujesz sobie pochodzić, możesz zostać. Nie wchodź tylko do namiotu, bo potrzebuję skontaktować się z doradcą sam.
   Wadera nawet nie zamierzała otwarcie protestować. Pozostawiła władcę samego, jednak bardzo niepewnie. Przecież wiadomo, że różni ludzie kręcą się po obozowisku i niekoniecznie mają czyste intencje wobec samego fuhrera. Zamknął się w swojej pieczy, pilnując, aby nikt go nie zaskoczył. Usiadł na ziemi i zaczął kreślić runę, mając nadzieję, że jego doradza postanowi odnowić kontakt i połączyć się ze swoim panem, widząc, że ten już czeka. Pochylił łeb do przodu, dotykając środka koślawej gwiazdy, próbując w jakikolwiek sposób wyczuć obecność pachołka.
   Odezwał się ledwo po kilku minutach, uspokajając drżące serce Możana. Jego ciepły głos przyjemnie ukoił nerwy zatraconego w myślach.
    - Przygotuj mi raport na temat ostatnich wydatków i postaraj się zaoszczędzić trochę na dotacje dla turnieju rycerskiego. Zamierzam wyjść jak mój brat przez szlachtą - najlepiej jak się tylko da. Nie będę tolerował nieposłuszeństwa. Jeżeli turniej upadnie to mogę ci przysiąść, że ktoś mi za to zapłaci. 

Alaro?