Od Evangeline C.D. Zdrajcy

Zignorowałam pytanie Zdrajcy. Wstałam z niego i zaczęłam przechadzać się po celi, podczas gdy on zbierał się z ziemi. 

- Jak myślisz, ile nam zostało czasu? - spojrzałam na niego pytająco. 

- Nie wiem dokładnie, ale myślę, że maksymalnie kilka godzin - nie musieliśmy długo czekać, żeby coś poczuć. Właściwie, gdy tylko wydostaliśmy się z więzienia, zaczęło się coś dziać. Na samym początku poczułam mrowienie na całym ciele. Potem wszystko zaczęło mi drętwieć. Ledwie udało nam się dotrzeć do jakiegoś parku, gdzie usiedliśmy pod drzewem.

- Mam nadzieję, że dowiedziałeś się, czego chciałeś - powiedziałam ni to pytająco ni to oznajmująco. Zdrajca tylko kiwnął głową - To dobrze - mruknęłam już nieco ciszej. Prawie w ogóle nie mogłam się ruszyć. Czułam się też, jakby grawitacja działała na mnie z dziesięć razy mocniej. Po niecałej minucie przed oczami zaczęły pojawiać mi się dziwne światełka. Coś mnie oślepiło. Gdy znów mogłam widzieć, byłam już w innym miejscu. Zebrałam się z ziemi i rozejrzałam się dookoła. Byliśmy z powrotem w domu Jema. Sam właściciel siedział w rogu pokoju z pączkiem i książką. Kiedy nas zobaczył, zerwał się ze swojego siedzenia, odłożył książkę, a pączka podrzucił do góry w geście zdziwienia. Na szczęście, zanim wypiek dotarł do ziemi, pochwyciła go sowa Jamesa. 

- Elviś! Tak się cieszę, że wróciliście! - powiedział, rzucając mi się na szyję - Ostatnio rzadko wracają. 

- Co?! - odsunęłam go od siebie, patrząc na niego z żądzą mordu. 

- Oj tam, tylko żartowałem! -wzruszył ramionami, a na jego twarzy zakwitł jeszcze większy figlarny uśmiech. 

- A macie to, czego potrzebowaliście? - zapytał po chwili. 

- Tak - odpowiedziałam krótko - Jeszcze raz dziękujemy. Jestem ci winna przysługę. 

- Z pewnością skorzystam - odpowiedział, co było nieco przerażające, ale nie zamierzałam się tym przejmować. Przynajmniej nie w najbliższym czasie. Po jakimś czasie opuściliśmy posiadłość mojego przyjaciela. 

(Zdrajca? Co tam będzie dalej? ;P)