Od Tytanii C.D Kasai

- Aha.
Czarnowłosa kilka razy przeczytała swój list. Za pierwszym razem miała ochotę wybuchnąć śmiechem. Po raz kolejny myślała, że to tylko zły sen. Kiedy przeczytała ten listy chyba po raz dziesiąty, zrozumiała. To nie był sen. To była koszmarna jawa. Miała ochotę sie przez to wszystko rozpłakać. Nie okazywała tego jednak przy Kasai. Zwinęła kartkę w małą kuleczkę, po czym z całej siły cisnęła nią do pobliskiego jeziorka. Rudowłosa usłyszała tylko cichy plusk. Ta wiadomość na pewno musiała zszokować czarnowłosą, skoro ona zareagowała w taki, a nie inny sposób.
- Idź stąd. - syknęła cichutko Tytania przez zęby, spoglądając na Kasai z nienawiścią. - Chcę zostać sama.
Rudowłosa spojrzała przerażona na swoją przyjaciółkę. Tytania nigdy nie zachowywała się w taki sposób wobec niej. Nie pamiętała, kiedy w ogóle wpadała w taką furię.
Bała się. Cholernie bała się powiedzieć Tytanii cokolwiek. Coś, co było w tym liście musiało ją bardzo zdenerwować. Raz... czyżby chłopak mógłby ją skrzywdzić?
- Chyba coś powiedziałam. WYNOŚ SIĘ! - krzyknęła nagle czarnowłosa, ciskając nożem z przerażoną rudowłosą, która cudem uniknęła ciężkiego zranienia przez Tiffany.
Dziewczyna skuliła się i nie wytrzymała. Zaczęła okropnie płakać, przeklinając w duszy imię Kasai. Lisiczka nie miała wyjścia i wykonała polecenie swojej Bethy, znikając po chwili z jej oczu. Uciekła przed nią. Tiffany, nadal skulona, wpatrywała się w jezioro i swoje marne, rozmyte odbicie. Przeklęci zdrajcy, jebani zdrajcy, cały czas powtarzała, dodatkowo od czasu do czasu urozmaicając swoje myśli przekleństwami. Dobrze, że skończyła z samookaleczaniem się. W przeciwnym wypadku już nic by z naszej wadery nie zostało. Chciała wracać do domu. Poczuła potrzebę zwierzenia się swojemu jedynemu, lojalnemu braciszkowi. Chodziło tutaj o zdrajcę, który pozostawił kiedyś swój zamek na pastwę wilków z Watahy Zachodu. Anubis.

(Kasai? Znowu pisane z fonaaa)