Od Berbaliego do Fragonii

Chłopak leżał na podłodze, wpatrywały się w jego oczy. Nie wiedząc nic, stanąłem. Od razu, kiedy spojrzałem w stronę gdzie były oczy, musiałem się przestraszyć. Po chwili oczy zniknęły a ja potrząsnąłem głową, to było tylko zwykłe złudzenie, nic ciekawego. Myśląc tak, zacząłem się rozglądać, gdzie jestem. Miejsce było jak jakaś stara piwnica, gdzie nie gdzie były pajęczyny, pudełka i deski. Na podłodze też był jakiś rozlany płyn, z półek kapał ten sam i na krawędzi wielkiego stołu na którym były jakieś metalowe rzeczy i plan. Podszedłem do stołu i wziąłem plan, zacząłem czytać i zrozumiałem, że to nic ciekawego. Rzuciłem to i schyliłem się. Chciałem sprawdzić z czego składa się maź którą widać było wszędzie. Była właśnie koło nogi stołu, dotknąłem ją palcem i f... Zapiekło, więc się odsunąłem. Zamierzałem krzyknąć z bólu ale wyczułem, że ktoś się we mnie wpatruje. Odwróciłem się i zobaczyłem znowu te oczy. Kto to mógł być?! Zdenerwowany wstałem i zacząłem się przyglądać palcowi , który teraz mocniej bolał. Gdzie tu jest wyjście? Chwilę było widać całkowitą ciemność w miejscu, a teraz ktoś zaświecił światło. Palec zamiast się zagoić, zaczął strasznie piecz. Minutę później słychać było dźwięk przedmiotu, który upadł z głośnym trzaskiem. Chciałem najszybciej dowiedzieć się, co to było i pobiegłem tam gdzie było go słychać. Prawie  wpadłem na jakąś dziewczynę. Stała obok pudełka które spadło. Podniosła przedmiot i odłożyła go na miejsce. Potem oddaliła się bez słowa. Kiedy się oddalała, usłyszałem cichy śmiech. Śmiała się, ale z czego? Może z niego? Nie.. No ale skąd ona jest? I skąd tu się wzięła? Może ona mnie śledzi? A lepiej muszę się z stąd wydostać. Bo nie zostanę tu na zawsze.
- Ej!
Otrząsnąłem się z rozmyślań i spojrzałem na tą samą dziewczynkę która stała obok mnie.
- Co? -zapytałem.

Fragonio?