Od Valory - Konkurs TICOD

Konkurs Mokrego Podkoszulka, który zorganizował dla TICOD Mobius trwał w najlepsze. Uczestnicy szli dumnym, powolnym krokiem po wybiegu prezentując swoje stroje, by na końcu zostać oblanym wodą. Jednym z niewielu uczestników, którzy jeszcze nie przeszli po wybiegu była Valory. Już nie mogła się doczekać, kiedy to ona przejdzie się po wybiegu. Kiedy ona będzie w centrum uwagi i wszyscy będą na nią patrzeć. Valory lubiła, kiedy inni na nią patrzyli, szczególnie kiedy była ubrana tak skromnie jak dzisiaj. Miała na sobie przecież tylko swoje ulubione czerwono-białe bikini ze złotymi akcentami.
Ze zniecierpliwieniem zaczęła bawić się frędzelkiem przymocowanym do dzwoneczka, który wisiał na sznureczku pomiędzy jej niemałymi piersiami. W końcu nastała ta chwila – wywołano ją na wybieg. Dziewczyna z radością wyszła powolnym krokiem na wybieg. Idąc kołysała swoimi biodrami w rytm lecącej z głośników muzyki. Oczy wszystkich były zwrócone na nią. Teraz to ona była gwiazdą.
Valory zatrzymała się na chwilę wypięła swoje krągłości i z flirciarskim uśmieszkiem zadzwoniła dzwoneczkiem przypiętym do góry stroju. Po chwili ruszyła dalej, nadal szła dumna i wyprostowana. Obejrzała się na obserwujące ją wilki i od niechcenia pomachała ręką i posłała im uśmiech.
Kiedy szła jej cudowne puszyste ogony o kolorze czystej bieli unosiła w górę. Ich biel kontrastowała z czarnymi włosami Valory i czerwienią stroju. W świetle reflektorów złote wzory na jej stroju radośnie pobłyskiwały podkreślając jej tajemnicze żółte oczy.
Długonoga dziewczyna doszła do końca sceny. Przystanęła. Wtedy poczuła na swoim ciele zimną wodę. Była cudowna, taka odświeżająca. Czuła jak jej strój namaka wodą, jak jej włosy robią się coraz cięższe. Woda dotarła już do jej ogonów, które stały się teraz ciężkie i mokre. Valory kilka razy obróciła się rozglądając się dookoła. Była już cała mokra. Wszyscy na nią patrzyli. Pragnęła być w centrum uwagi. Uwielbiała, kiedy inni patrzyli na jej ciało, które uważała za idealne.
Woda przestała się lać na nią. Czas wracać.
Dumna z siebie Val wróciła się przez scenę kręcąc biodrami. Jej mokre włosy przykleiły się do jej pleców i twarzy. Odgarnęła je.
Niestety musiała już zejść ze sceny. Jaka szkoda. Było jej trochę przykro z tego powodu, ale uczucie to zaraz zastąpiła duma, ze swojego występu. Val była pewna swojego zwycięstwa.