Arena [Wpis Fabularny]

 5 lutego 2017 roku

   Armia. Licząca ponad dwadzieścia tysięcy krukonów oraz dziesięć tysięcy innych stworzeń, które zapragnęły dołączyć się do tej parszywej demonicy. Wędrując na dole, kilka metrów pod nimi. Tytania stała nad przepaścią, a obok niej Viper. Czekała spokojnie na najgorsze.

  Do jej szyi ktoś przyłożył ostre narzędzie i kazał dziewczynie uklęknąć.Wykonała rozkaz, bo co innego miała zrobić? Jej brat również ukląkł. Oboje skierowali wzrok przed siebie, prosto na skalną ścianę, na której powieszone był ciała nieszczęsnych członków ich watach. Tytania spuściła głowę. Najbardziej rzuciły jej się w oczy ciała dwójki dzieci, bez głów. Nie mogła powstrzymać łez.

  Brązowowłosy zamknął oczy. Krukon za nim uderzył go z całej siły a chłopak upadł. Jego głowa była dosłownie kilka centymetrów od przepaści. Oboje byli przerażeni, jednak brat Alphy Sekty Cieni nie pokazywał tego tak bardzo, jak ona. Przerażeni. Właśnie, jakim cudem?! Dlaczego Tytanię przerażała przepaść? Dlaczego bała się, że zginie? A może to nie o to chodziło.. może bała się o brata?(...)

  Wadera otworzyła oczy i dosłownie wyskoczyła obudzona z łóżka.  Obok niej stała Artemida, trzymając kurczowo maskotkę w pyszczku. Przerażona reakcją swojej przybranej ciotki odsunęła się. Tytania spojrzała na nią czule i przesunęła się, aby młoda Artem dostała się na jej łóżko. Malutka wspięła się z trudem na mebel i wtuliła się w sierść czarnej wilczycy.

  - Nie mogę zasnąć. - powiedziała cichutko. - A braciszek śpi, nie chciałam go budzić.

  - Spokojnie maluszku. - mruknęła czuło Tytania. - Mi śniły się koszmary, więc jestem ci wdzięczna, że mnie obudziłaś. Będziemy spać razem.

  Tygryska była z tego powodu bardzo zadowolona. Zaczęła nawet cicho mruczeć do ucha wadery. Obecność znajomej uspokajała Tytanię. Traktowała Artemidę..właściwie jak przybraną córkę. Była dla niej kimś w rodzaju drugiej matki, która pomagała Renie. Chciała się spytać, co takiego śniło się dziewczynce, że przyszła tu do niej, jednak postanowiła nie poruszać tego tematu. Dzieci przecież nie widzą w snach przyszłości. Chyba. (...)

 fragm. [+16] Kilka tygodni później, 12 marca 2017 roku

  Darkness wpatrywał się z fascynacją na tańcząca przed nim pół nagą blondynkę. Sam nie wiedział, nie pamiętał, jak znalazł się w tym nocnym klubie. Zamknął oczy i spuścił głowę. Striptizerka widząc jego trupio bladą twarz, podeszła do Darknessa i zapytała: 

 - Mój czarny wilczku, główka cię boli? 

 Zdziwiony czarnowłosy otworzył szeroko oczy. Nic nie był w stanie wykrztusić. Nazwała go czarnym wilkiem? Przypadek, czy aby znała jego prawdziwe "ja"? Duża dawka alkoholu sprawiła, że Wilkobójca dosłownie nie wiedział co się dookoła niego dzieje. Ostatni raz czuł się tak, kiedy był pod wpływem.. 

  Nie zdążył dokończyć myśli. Blondynka usiadła na jego kolanach, lekko rozchylając nogi. Jej usta zbliżyły się do ust czarnowłosego, jednak to Darkness zaczął pocałunek. Jego ręce objęły talię prostytutki. Zmienił pozycję. Teraz to blond włosa wylądowała na fotelu, a Darkness pochylał się nad nią, całując beznamiętnie. Sięgnął ręką w stronę stanika kobiety, aby go zdjąć. Poczuł, że brak mu jednak opanowania. Jego lewa ręka, którą bawił się stanikiem kobiety, nagle pokryła się sierścią. Paznokcie zaczęły zamieniać się w pazury. Wbił je w bark kobiety, która pomimo transformacji Alphy, wydawała się zadowolona. 

 - Mocniej mój Wisielcu, mocniej. - mruczała. 

 - Wisielcu? - Darkness zabrał swoją brudną od krwi łapę i spojrzał na kobietę. 

  Zamiast blondynki,  do której się przed chwilą dobrał, na fotelu ujrzał swojego syna, Vipera. Chłopak przykładał kurczowo rękę do rany. Uśmiechał się dosyć... nietypowo. Przybliżył się do swojego ojca. Jego oczy dosłownie płonęły. Czy on... był naćpany? Nieee... nawet w takim stanie NIGDY nie chciałby tego. NIGDY. Chłopak nic nie mówił. Po prostu zaczął całować swojego ojca. W usta.
 - Darkness? Wszystko w porządku? - Viper oderwał się od ojca i powiedział nieswoim, dziewczęcym wręcz głosem. Fragonia.
  Czarnowłosy upadł na ziemię i cała scena uległa zmianie. Był na podłodze, a w ręce trzymał biustonosz małolaty. Dziewczyna kuliła się w kącie, zasłaniając swój mały biust rękami. Wilkobójca wstał, chwiejąc się lekko na nogach. Rzucił trzynastolatce biustonosz, który upadł akurat pod jej nogami. Wzięła go szybko jedną ręką i wyszła z pokoju, nie odzywają się do swojego pana.
 - Kur*wa! - wrzasnął czarnowłosy i kopnął pobliski drewniany kredens. - Znowu to samo.
  Odkąd zniknęła mgła, Darkness coraz częściej czuł, że traci kontrolę nad swoim popędem. A odkąd Tytania wypowiedziała mu wojnę, poczuł się jeszcze gorzej. Coraz bardziej niekontrolowane ataki. Podejrzewał już osobę, która mogła za tym stanąć, jednak nie miał co do tego stuprocentowy pewności. Był pewien, że po igrzyskami Mroku dała już sobie spokój. Nie spodziewał się jednak, że demon ponownie uderzy. W każdym razie nie po tak krótkim czasie.
  Wilkobójca skrzyżował ręce na piersi. Metr od niego pojawił się nagle krwistoczerwony portal, który dosłownie wessał mężczyznę i wysadził dokładnie przed tronem Tytanii. Oczywiście - jego córki nie było w domu. W każdym razie nie siedziała na tronie.
  Nie chcąc rzucać się w oczy, zmienił swoją postać na wilczą. Chociaż w tej postaci jeszcze bardziej rzucał się w oczy. Słysząc kroki, schował się za tronem swojej córki, jednak Darkness... po prostu nie potrafiłby zostać niewidocznym przez dłuższy czas. Jego ogon wciąż wystawał.
  Wilk, który go zauważył, pociągnął Wilkobójcę za ogon. Ten nawet tego nie poczuł. Po chwili czarny basior zdał sobie sprawę, że ktoś odkrył jego tożsamość. Warknął i rzucił się na nieznajomego. Nieznajomy nagle podniósł się na dwie przednie łapy... właściwie teraz to nogi, i wycelował prosto w głowę czarnego wilka. Raz. Teraz dopiero Darkness był w stanie przyjrzeć się jego twarzy.
  Czarnowłosy uśmiechał się złowrogo i strzelił kilka razy. Wilkobójca zdołał jednak odskoczyć w ostatniej chwili, zanim jeden z pocisków omal nie utkwił w jego czaszce. Rozgniewany basior spróbował go zaatakować, jednak poczuł, że nie może panować nad dwiema tylnymi łapami. Odwrócił się i spojrzał głęboko w oczy czarnej, dobrze zbudowanej istoty. Wyglądem nie różniła się zbytnio od swojego więźnia, jednak była o wiele lepiej zbudowana oraz posiadała dwie pary skrzydeł - jedne był niczym anioła, a drugie wyglądały jakby demon wyrwał je samemu Lucyferowi.
  - Mroku. - warknął.
  Dopiero teraz zdał sobie sprawę, że oczy Raza był w kolorze ciemnego rubinu. Nie mógł się cofnąć. Czuł na sobie macki istoty zrobione z czystego mroku. Zamknął oczy.
 - Wiedziałem, że wrócisz. - Wilkobójca uśmiechnął się złośliwie i po chwili dosłownie zniknął. (...)

Ten sam dzień, 12 marca 2017 roku

 - Czego mnie do siebie wezwałeś? - Tytania wyglądała na mocno zniecierpliwioną.- Viperze?
 Chłopak podniósł głowę i zmierzył swoją siostrę ostrym wzrokiem. Po chwili podszedł do niej i objął ją z całej siły. Tytania wyglądała na zdezorientowaną, jednak po chwili odwzajemniła uścisk. Ona również tęskniła.
 Po chwili oboje zdali sobie sprawę z tego, że cała Wataha Karmazynowej Nocy wpatruje się w nich z niemałym zdziwieniem. W końcu chłopak wypuścił siostrę z objęć.
 - Ekhem... tęskniłem. - mruknął cicho, ale po chwili zmienił temat. - Mroku. Porwała moj... naszego ojca.
 Tytania spojrzała ze zdziwieniem na swojego brata. Nie mogła dać wiary, że mówi to na poważnie. Darkness był... bądźmy szczerzy, zbyt silny, aby porwał go demon. Jednak Mroku nie była do końca zwykłym demonem.
 - Zostawiła list. - Viper wsadził w rękę Tytani czarną kopertę.

Miss me? Drogi Perseuszu aka Żmijo... I ty, moja Córo. Wiem, że zależy Wam na Wisielcu. Jako dowód, że przytrzymuję jego, a nie kogoś innego wysyłam wam w podarunku trochę jego czarnej sierści, czaszkę, w której chodzi oraz ułamane wilcze żebro. Zaskoczeni? Znam słabość waszego ojca, a on wisi mi przysługę. Żądam, abyście zgromadzili swoje watahy i spotkali się ze mną przed zamkiem Rivangoth. Poza wami moje zaproszenie otrzymała również rada NRS i alpha Watahy Zachodu. Zgadnijcie, kto to taki... Niee... nie Kelley. Kelley została zamordowana. Tak, jak większość innych. Smutne, ale prawdziwe. Odeszła większość z Was, zdradziła Wasze watahy. Jeżeli chcecie odzyskać Darknessa, a wiem, że jest wam potrzebny podczas bitwy, spełnijcie moją prośbę. Pan M.

  Pierwsze pytanie, które cisnęło się na usta Tytani: Dlaczego Mroku nagle zmieniła rodzaj? Zwykle utożsamiał się z Tytanią, dlatego brany był głównie za mężczyznę. Czyżby nagle zmienił zdanie? Zaczął utożsamiać się z mężczyzną. Zmienił swój obiekt polowań na ojca trójki. Teraz mieli przesrane. (...)

Kilka godzin później, ten sam dzień.

  Viper przechylił swój wilczy łeb i spojrzał prosto w oczy Tytani. Wadera prowadziła za sobą całą sforę. Obok niej plątał się kotołak, obserwując czujnie dwójkę idącą za nim szczeniąt. Chłopak domyślił się, że jakimś cudem są spokrewnieni. Lub przynajmniej mocno ze sobą zżyci. Obok chłopaka dumnym krokiem szedł Alex, jeden z bliższych członków watahy chłopaka. Spojrzeli na zamek. Obok niego stała armia tysięcy kruczych wojowników. Byli w gotowości... do bitwy.  

 Percy spojrzał na niewzruszoną siostrę. Zrobił kilka kroków w stronę  jednego z krukonów. Na jego widok nieznajomy mocno się skrzywił, jakby patrzył na chodzącą padlinę, a nie przywódcę wielkiej watahy. Teraz już nie takiej wielkiej. Wilk kazał mu sprowadzić jego pana. Mimo iż krukon był w ludzkiej formie zrozumiał mowę wilka. Zmienił się w czarnego ptaka i po chwili już go nie było. Viper odwrócił się w stronę członków SC, NRS, WZ oraz WKJN. 

 - W razie czego, szykujcie się na atak. - warknął. - Kto wie, co ta baba znowu wymyśliła...

  Po chwili wszyscy usłyszeli potworne zawodzenie Większość wilków skuliła się i zaczęła stękać. Podobnie jak i dumne alphy tej całej hordy. Kiedy hałas ustał, Tytania jako pierwsza podniosła się z ziemi. Przed nimi stał biały wilk, niemożliwie wychudzony, z dwiema parami skrzydeł i pyskiem przypominającym nie zwykły, wilczy pysk, a czaszkę. Obok niego stał niewiele mniejszy, ale równie dostojny czarny basior z poharataną wilczą twarzą i wystającymi żebrami. Darkness i jego mistrz. Pierwszy z basiorów przybliżył się do Tytani i polizał ją czule po szyi. Wadera skamieniała. Miała wrażenie, że jego język dosłownie palił jej skórę.
 Darkness spojrzał na Vipera. Chłopak pokazał mu ukratkiem, aby uderzył wilka, jednak ten tylko pochylił łeb. W porównaniu do Mroku jego moc była... po prostu słaba. Jak to się jednak stało, że Darkness nie mógł sobie z nim poradzić?
 - Gdzie jest twoje źródło energii? - zapytał beznamiętnie Viper, odwracając się w stronę Mroku. - GADAJ!
 Basior tylko prychnął i spojrzał na młodego alphę:
- Nie jesteś księdzem, żebym ci się spowiadał. To tajemnica, mój mały kociaku. Nie dacie rady pokonać mnie i mojej armii. Nawet wszyscy razem wzięć. Nie myślcie, że dam się pokonać tak łatwo.
 Po tych słowach basior wraz ze swoim więźniem rozpłynął się w powietrzu. (...)

(...) Nie mieli wyjścia. Musieli chociaż spróbować. Jeżeli zginął - trudno, przynajmniej w jakiejś słusznej sprawie i przynajmniej Darkness pozytywnie rozpatrzy ich sąd. Chyba, że Mroku zdołał już przejąć jego podziemia. Mieliby wtedy przesrane.
 Wszyscy w namiotach przygotowywali się do udziału w walce. Tytania chciała jak najszybciej rozpocząć już atak, jednak postanowiła pierwsza poczekać z bratem na ruch krukonów. Może się poddadzą? To chyba jednak była głupia myśl. Do jej namiotu po chwili przybył Zdrajca, a zaraz za nim Viper, oraz tajemniczy, zakapturzony gość. Nie widać było jego twarzy, jednak można było domyślić się, że był to nowy przywódca Watahy Zachodu.
 - Macie już jakiś plan ataku? - zapytała Tytania i usiadła przy stole.

Dobra, to sorry, że tak długo to trwało, a i tak wyszło beznadziejnie. Celem waszym jest uwolnić Darknessa z rąk Mroku, a łatwo nie będzie.  Dodatkowo do misji sabotowania wojsk Mroku od środka zostaną zrekrutowane osoby (zgłaszajcie się w komentarzu).  Liczba miejsc: 8+1 (ten "jeden" ma uwolnić Darknessa). Cel jest prosty - opisać wasze działania w opowiadaniu. Słów ma być przynajmniej 300, żebym mogła zaliczyć misję od każdej osoby. Poszczególne instrukcje będziecie otrzymywać prywatnie i każdy od czasu otrzymania instrukcji będzie miał dokładnie cztery dni na napisanie opowiadania. Za -100 monet z jego konta otrzyma jeden dzień czasu dodatkowo. Jeżeli opowiadanie nie zostanie zaliczone, misja się nie powiedzie a szala zwycięstwa przechyli się na stronę Mroku, a to źle wróżyć będzie..tak Argo, nawet dla ciebie. Misje musi zaliczyć minimum 5 osób, żeby wojska wygrały. Za każdą zaliczoną misję otrzymacie Tytuł Półbóg (dodaje wam 500 punktów do najsilniejszej umiejętności) oraz 1000 monet i jeden diament. Myślę, że warto. 

1. Zdrajca [A KTO INNY? xd] (Uwolnienie Darknessa)
2. Rena (???)
3. Haylee (???)
4. Berbali (???)
5. Evil (???)
6. Darkness (jeżeli jakiś łaskawy waćpan go uwolni)
7. Est  (???)
8. Evangeline (???)
9. Fox (???)
???
Zakończenie: Viper x Tytania (opowiadanie będzie dwa razy dłuższe)

W nawiasach macie nazwy misji, zaś przed nimi - ochotników. Jeżeli do 17 nie zostaną uzupełnione wszystkie miejsca - ja uzupełnię je swoimi postaciami.