Od Zdrajcy cd. Evangeline

- Tak - odpowiedział Zdrajca, siadając po turecku przed dziewczyną. - Dlaczego uważasz, że musisz zabić swojego brata?

- A ty znowu o ty? - Evangeline spojrzała ciężko na towarzysza.

- Mówisz, że przeszedł na ciemną stronę. Sądzisz, że nie ma dla niego ratunku? Bo ja uważam, że prawdziwe światło może uratować każdego. Nawet wbrew jego woli. - Oczy człowieka zalśniły białym blaskiem, tylko przez kilka sekund, jakby odbijając gasnące światło, po czym przybrały barwę kryształowego błękitu.

- Mówiłam, że tego właśnie się obawiam. Że w decydującym momencie... tak pomyślę. - Słowa dziewczyny były gorzkie i surowe. Czarnowłosy widział, że nie chce drążyć tematu, jednak sama nalegała na pytanie. 

- Nie sądzisz, że w takim razie - Zdrajca przyłożył dwa palce do ust w dość... dziwnym geście - powinniśmy  wybrać odpowiedni decydujący moment dla nas?

- Jakich znowu nas? Czekaj, czekaj. Co ty właściwie zamierzasz zrobić? - Białowłosa spojrzała nieprzychylnie na człowieka.

- Mówisz, że podczas snu można uciec od wielu rzeczy. To pewnie prawda. A ja, skoro nie mogę uciec, zaczynam je gonić. - Zdrajca uśmiechnął się lekko. - Uznałam, że nic nie mogę poradzić na strach przed utratą Miyashi. Mogłabym zamknąć ją w zamku, w najwyższej komnacie, najwyższej wieży, a zamek ogrodzić murem i postawić tam smoka by jej chronił. Jednak wiem, że jeślibym to zrobiła, to ona strasznie by cierpiała. Muszę się pogodzić z tym, jak jest. Za to ty nie musisz. Twój strach przed czymś tak konkretnym jak zabicie twojego brata można rozwiązać. Wiesz... może nie wiem nic o snach z pierwszej ręki, jednak sny z drugiej są całkiem ciekawe. Szczególnie koszmary, które dręczą tych, którzy mają jakieś niedokończone sprawy.

  Czarnowłosy wyciągnął z kieszeni czerwony, podłużny odłamek kryształu i zaczął obracać go w palcach.

- Więc jak będzie?

(Evangeline :P #mieszanie_się_w_cudze_sprawy)